Dzisiaj polecam Wam kilka raportów o młodych ludziach, ich wyzwaniach, oczekiwaniach i przemyśleniach i tekst o barierach i stereotypach, z którymi spotykają się kobiety programistki. Posłuchajcie też mojej rozmowy o social mediach w Amnesty International i zróbcie sobie fotkę na Instagram z okazji Dnia Higieny Menstruacyjnej.
TEKST 1, czyli największe wyzwania pokolenia Z
Wpadły mi ostatnio w ręce ciekawe teksty i raporty o „młodych”, dzielę się z Wami, bo w zależności od wieku, mogą one dotyczyć Was albo Waszych dzieci. Zastanawiam się też co zostało z moich młodzieżowych ideałów i postulatów i czy da się w ogóle porównywać ze sobą takie pokoleniowe doświadczenia?
W polecanym artykule w Vogue Polska, młodzi aktywiści i aktywistki za kluczowe wyzwania swojego pokolenia uznają klimat, edukację i zdrowie psychiczne.
„Edukacja na miarę XXI w. Najpierw trzeba zrozumieć, z jakimi problemami się mierzymy. Skupiam się więc na programie nauczania i metodyce. W polskiej szkole brakuje modułów antydyskryminacyjnych, obywatelskich i klimatycznych. Godzina wychowawcza w wielu placówkach to po prostu 45 minut na odrobienie zaległości przedmiotowych, napisanie sprawdzianu w II terminie i wypełnianie papierologii. Globalizacja i kryzys klimatyczny zmiotą nas, generację Z, jeśli nie nauczymy się współdziałać i myśleć krytycznie. Trzeba znaleźć miejsce na rozwijanie indywidualnych zainteresowań.”
Fundacja Batorego pod redakcją Michała Boniego wydała raport „Młodzi 2020 – w poszukiwaniu tożsamości”, w którym znajdziemy wiele ciekawych artykułów o emancypacji, hybrydowym świecie, klimacie czy wzorcach dojrzałości.
„Żadne z polskich pokoleń po 1989 roku nie osiągnęło poziomu tak wysokiej samodzielności generacyjnej, aby móc realnie wpływać na rzeczywistość oraz nadawać jej własne i rozpoznawalne cechy. Wiele wskazuje na to, że duże szanse, aby tego dokonać, ma właśnie dojrzewająca polska wersja pokolenia Z.
Jeśli chodzi o poczucie wspólnej tożsamości i interesów generacyjnych oraz powszechność przekonania o konieczności przeprowadzenia zmian, którym nie podołają już starsi, dzisiejsi młodzi po raz pierwszy od lat niosą potencjał w jakiejś części podobny do tego, jaki miało pokolenie „Solidarności”.
Jednakże sytuacja demograficzna polskiego społeczeństwa jest dramatycznie różna od ówczesnej i prawdopodobnie uniemożliwi wykorzystanie tej szansy. Młodych jest zwyczajnie zbyt mało, bo ich głos przeważał w wyborczej arytmetyce – obecnie ludzi w wieku 18-29 jest 5,3 mln, a tych w wieku 65+ jest 6,9 mln, w 2030 będzie to blisko 5 milionów 18-29 latków oraz 8 milionów osób w wieku 65 lat i starszych. W kolejnych dekadach ta dysproporcja będzie rosła jeszcze bardziej.”
Z kolei z raportu PwC „Młodzi na rynku pracy 2021” pokazuje wzrost, że aż dla 36% badanych sukcesem zawodowym będzie praca, która jest pasją. Według młodych o sukcesie świadczą także wysokie zarobki (17,%), łączenie pracy z podróżowaniem (12%), stanowisko eksperta, czy prowadzenie własnej firmy (po 9% wskazań). W komentarzu do badania na portalu noizz.pl czytamy zaś:
„”Wchodzące na rynek pracy pokolenie Z ceni transparentność. To pokolenie sceptyków, które na każdym kroku pokazuje pracodawcy kartę: sprawdzam! Ceni sobie zwłaszcza otwarte komunikowanie wynagrodzeń, jasno określone zasady współpracy i dobre warunki do rozwoju” – tłumaczy Joanna Kotzian, współzałożycielka Well.HR. „Wbrew obiegowym opiniom, Zetki nie szukają w pracy szefa, który będzie ich kumplem, ale takiego, który stanie się dla nich autorytetem. Za szansę do rozwoju uważają m.in. częsty feedback. Lubią różnorodne wiekowo organizacje, bo mają świadomość, że mogą się wiele nauczyć od bardziej doświadczonych kolegów. Cenią wsparcie zespołu i work-life balance, nie chcą pracować w nadmiernie stresującym środowisku pracy” – dodaje.”
TEKST 2, czyli gdzie się podziały programistki
Dr Marta Klimowicz napisała ciekawy tekst o programistkach, w którym zgromadziłą bardzo dużo wiedzy dotyczącej barier, uprzedzeń i stereotypów, z którymi stykają się kobiety z branży IT. Niektóre dane znałam, niektóre gdzieś mi mignęły w innych tekstach, dlatego jestem wdzięczna Marcie, że teraz mam wszystko w jednym artykule!
„Wbrew pozorom mężczyźni dominują w branży informatycznej stosunkowo od niedawna. Kobiety brały udział w tworzeniu pierwszych algorytmów i komputerów, były pionierkami informatyki zarówno w Polsce, jak i na świecie. Ada Lovelace, brytyjska matematyczka żyjąca w pierwszej połowie XIX wieku, jest uznawana niekiedy za pierwszą programistkę, twórczynię algorytmu dla nieistniejącej jeszcze wówczas maszyny.
W trakcie drugiej wojny światowej to przede wszystkim kobiety pracowały na pierwszych komputerach. Jedną z nich była Grace Hopper, pionierka informatyki, która w latach 60. na łamach magazynu „Cosmopolitan” zachęcała inne kobiety do rozwoju w tym kierunku, tłumacząc, że programowanie przypomina gotowanie obiadu. „Trzeba zaplanować wszystko tak, aby było gotowe wtedy, gdy będzie potrzebne. Programowanie wymaga cierpliwości i przywiązania do szczegółów. Kobiety są «naturalnie» do tego uzdolnione” – wyjaśniała. Dzisiaj jej imię nosi nagroda przyznawana za wybitny wkład w dziedzinie informatyki.”
TEKST 3, czyli social media Amnesty International od kuchni
Równo 60 lat temu brytyjski prawnik Peter Benenson opublikował „Apel za amnestią” w dzienniku „Observer” po tym, jak dowiedział się o dwóch portugalskich studentkach, które zostały uwięzione, bo wzniosły toast za wolność.
To był początek globalnego ruchu obrońców i obrończyń praw człowieka, organizacji która przyczyniła się do uchwalenia konwencji o zakazie tortur czy traktatu o handlu bronią. Organizacji, dzięki której tysiące więźniów sumienia na całym świecie odzyskało wolność. Organizacji nagrodzonej Pokojową Nagrodą Nobla w 1977 r.
Jestem dumną członkinią Amnesty, a w latach 2002-2006 byłam rzeczniczką prasową polskiej sekcji. Cieszę się, że z okazji urodzin mogę podzielić się z Wami rozmową, którą przeprowadziłam dla Sektora 3.0 z Anetą Stańczak-Boużyk i Piotrem Rojewskim z działu komunikacji Amnesty International Polska o tym w jaki sposób organizacja posługuje się social mediami.
Czy kliknięcie na Facebooku może uwolnić więźnia sumienia? Czy Instastory zapobiega przemocy wobec kobiet? Sprawdźcie, jak wygląda praca zespołu komunikacji AI od kuchni.
AKCJA, czyli #podpaskizaopaski
28 maja to światowy Dzień Higieny Menstruacyjnej mający na celu zwrócenie uwagi na problem ubóstwa menstruacyjnego oraz niewystarczającej edukacji w zakresie menstruacji. Problem ten istnieje wszędzie, na całym świecie – zarówno w krajach rozwijających się, jak i rozwiniętych. Według badań, aż w 42% polskich domów o menstruacji się nie mówi. Co trzecia Polka pilnuje, aby nikt się nie zorientował, że ma okres. Ponadto, aż co piątej Polce zdarza się nie mieć środków na zakup odpowiednich podpasek.
Otwórzmy oczy i zobaczmy, że menstruacja to nasza wspólna sprawa!
W terminie 26-28 maja Okresowa Koalicja organizuje specjalny challenge na Instagramie – za każde zdjęcie osoby z czerwoną opaską na oczach z hasztagiem #podpaskizaopaski Okresowa Koalicja przekaże paczkę podpasek dla dziewczynek i kobiet, które ich potrzebują. Bądź jak Przemek i wrzuć fotkę! PS. Ja jeszcze nie zdążyłam…
Jeśli poczułaś/poczułeś się zainspirowana/y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
PS. Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się na newsletter, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.