Współpraca z organizacjami, które potrzebują strategii rozwoju albo porad fundraisingowych to jedna z moich ulubionych aktywności i cieszę się z projektów, które prowadzę w tym obszarze. Udało mi się też skończyć moje „ośmiornicze” podsumowanie roku 2024 i docenić wszystkie dobre chwile i ludzi, dzięki którym mogłam się rozwijać i mieć poczucie wpływu.
A dzisiaj zachęcam do lektury artykułu o tym jak ESG rozwija się w Chinach, sprawdzenia jak skutecznie prowadzić kampanię 1,5% podatku, przeczytania wywiadu z Ewą Kulik-Bielińską z Fundacji im. Stefana Batorego o skutkach wycofywania się amerykańskich pieniędzy finansujących m.in. pracę z uchodźczyniami z Ukrainy. Przeczytajcie też polskie tłumaczenie książki Petera Singera „Życie, które możesz ocalić” wydane przez Fundację Efektywnego Altruizmu.
W dobie omnibusowych dyskusji o złagodzeniu wymogów związanych ze odpowiedzialnością firm za wpływ środowiskowy i społeczny często pada argument – a przecież w Chinach… Dlatego warto się przeczytać artykuł Anny Sajdak z Warsaw-Beijing Forum o tym jak idea ESG rozwija się w Chinach:
„Stosowanie kryteriów ESG nie jest w Chinach nieobecne. W celu uczestniczenia w handlu zagranicznym wiele podmiotów musiało wdrożyć raportowanie ESG już wcześniej. Także wymogi informowania stawiane przez inwestorów lub giełdy papierów wartościowych prowadziły do rozwoju systemów sprawozdawczości bez ogólnej regulacji państwowej. Nie tylko zresztą giełdy i banki, ale również lokalne władze zdecydowały się na nałożenie obowiązku raportowania na niektóre podmioty.
Władze centralne nie są jednak bezczynne. Już w 2003 r. chińska Rada Stanu przyjęła Announcement on Corporate Environmental Information Disclosure. Pod koniec następnej dekady zaczęły pojawiać się pierwsze opracowania wytycznych dotyczących ESG i zielonych inwestycji publikowane przez ministerstwa, Ludowy Bank Chin czy komitety. Rok 2022 przyniósł opracowane przez rządowy think tank China Enterprise Reform and Development Research Association pierwsze ogólnokrajowe wytyczne, standaryzujące zakres i metody raportowania, które skupiały się jednak na sektorach kluczowych dla zanieczyszczania środowiska. Jednak najnowszy (z 2024 r.), a zarazem najistotniejszy dotąd dokument to Corporate Sustainability Disclosure Standards – Basic Standards.
Tym, co łączy obecnie istniejące wytyczne, jest bazowanie na wytycznych międzynarodowych (głównie International Sustainability Standard Board), jednak osadzonych w lokalnym kontekście. Ich wzorem m.in. opierają się one na zasadzie podwójnej istotności – oceniany jest zarówno wpływ podmiotu na otoczenie, jak i wpływ kryteriów na jego wyniki finansowe. Projektowane ramy prawne mają ujednolicić wymagania i równomiernie zobowiązać podmioty do ich przestrzegania. Władze w Pekinie dążą do skonstruowania systemu opartego na 3 filarach: wspomnianych standardach podstawowych, standardach szczególnych (Specific Standards) i wytycznych stosowania (Application Guidelines) – dwa ostatnie dokumenty dopiero czekają na opracowanie. Pełne wdrożenie systemu ma zakończyć się przed 2030 r. Do 2026 r. zaś raportowanie jest fakultatywne, choć zalecane.”
O przeznaczeniu 98,5% zbieranych podatków decyduje państwo. Możliwość zadecydowania co stanie się z 1,5% podatku mają obywatele i obywatelki dzięki ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie z 2003 roku. Jej ideą było wsparcie pieniędzmi publicznymi organizacji, które działają w ważnych, społecznie użytecznych obszarach pożytku publicznego.
W artykule dla redakcji bloga Sektor 3.0 zebrałam 10 sposobów, które podpowiedzą organizacjom społecznym, jak pozyskiwać 1,5% podatku. Dziękuję bardzo wypowiadającym się w artykule fundraisingowym ekspertom i ekspertkom za cenne rady i podpowiedzi:
„Obecnie ponad 9 tysięcy polskich organizacji społecznych mających status OPP co roku przekonuje nas do przekazania 1,5% podatku. Dla wielu organizacji jest to ważne źródło przychodu gwarantujące prowadzenia działań przez kolejny rok. Niestety rośnie przepaść pomiędzy organizacjami zbierającymi najwięcej funduszy z tego źródła. Jednym z powodów są tzw. subkonta indywidualne (cel szczegółowy), które pożytek publiczny zamieniają na pożytek prywatny, a pieniądze publiczne, które miały służyć wzmacnianiu sektora społecznego i organizacji działających na rzecz wspólnot, trafiają do osób indywidualnych. Z przekazanych w ubiegłym roku przez podatników niemal dwóch miliardów złotych (1 900 240 073,91 PLN) aż 52% (992 504 373,97 PLN) zebrały 22 organizacje. (…)
Czy zatem będąc organizacją małą i średnią OPP, z małym lub nieistniejącym budżetem marketingowym warto w ogóle myśleć o pozyskiwaniu funduszy z 1,5%? Jak wyróżnić się i dotrzeć do odpowiednich osób i pozyskać znaczącą kwotę? Jak prowadzić skuteczną kampanię 1,5%?”
W serwisie OKO.press ukazała się bardzo ciekawa rozmowa Antona Ambroziaka z Ewa Kulik-Bielińską z Fundacji im. Stefana Batorego, inspirowana niedawnym zawieszeniem funduszy i wizją likwidacji USAID:
„Tylko że pieniądze na pomoc uchodźcom, których na początku było bardzo dużo, zaczęły z Polski znikać już rok temu.
One wciąż tu były, może nie w takiej skali jak na początku wybuchu wojny, ale były. Organizacje, które prowadzą bezpośrednią pomoc dla uchodźców z Ukrainy, dostały lub miały obiecane otrzymanie środków na działania w 2025 roku z IOM, UNHCR, UNICEF, WHO, Save the Children etc. Wycofanie tych pieniędzy z dnia na dzień to jest dla nich armagedon.
Wiele organizacji musi zwolnić ludzi, bo nie ma im z czego zapłacić. Nie mają środków na opłatę rachunków za bardzo konkretne rzeczy: media, energię, wynajem powierzchni.
A przypominam, że mówimy tu o zadaniach publicznych, pomocy, którą organizacje te świadczą, wyręczając państwo. Chodzi np. o prowadzenie ośrodków zakwaterowania dla osób z Ukrainy, pomoc wszystkim tym osobom, które nie mogą odnaleźć się na rynku pracy, bo nie są już w wieku produkcyjnym, bo są osobami z niepełnosprawnościami, bo sprawują funkcje opiekuńcze – i nawet jeśli pracują – to to, co zarobią, nie wystarcza, żeby utrzymać siebie i rodzinę, wynająć pokój czy mieszkanie. Jeśli te osoby nie będą miały miejsca, w którym mogą się zatrzymać, to trafią na bruk.
Mówimy tu też często o grupach wrażliwych, narażonych na dyskryminację, np. ukraińskich Romach, samotnych matkach i samotnych kobietach narażonych na przemoc, osobach innej narodowości, które uciekły z Ukrainy przed wojną, osobach LGBT+, dzieciach i młodzieży szkolnej uczących się w szkołach prowadzonych przez organizacje społeczne.”
„Życie, które możesz ocalić” to przełomowa książka autorstwa Petera Singera, która zyskała uznanie na całym świecie jako jedno z najważniejszych dzieł na temat etyki i skutecznej pomocy. Autor pokazuje, dlaczego warto zaangażować się w walkę z globalnym ubóstwem i jak poprzez przemyślane decyzje możemy wywierać realny wpływ, ratując życie ludzi żyjących w skrajnych warunkach.
Ostatnie lata przyniosły znaczące postępy w redukcji globalnego ubóstwa. Jednak miliony ludzi nadal żyją za mniej niż równowartość 8 złotych dziennie (2,15$). Peter Singer, wraz z organizacją The Life You Can Save, pokazuje, że każda osoba może odegrać ważną rolę w tej walce – wspierając najskuteczniejsze organizacje charytatywne, które realnie zmieniają życie ludzi na całym świecie.
Dlaczego warto przeczytać książkę?
Praktyczne wskazówki: Dowiesz się, jak wybierać organizacje charytatywne, które mają największy wpływ.
Inspirujące historie: Poznasz ludzi, którzy zmieniają świat – i dowiesz się, jak możesz do nich dołączyć.
Polski kontekst: Znajdziesz informacje o możliwościach skutecznego pomagania z Polski.
Fundacja Efektywny Altruizm, dzięki pracy partnerów, wolontariuszy i wolontariuszek, przygotowała to wydanie, aby szerzyć ideę skutecznego pomagania w Polsce. Udostępnienie książki za darmo w formie e-booka to zaproszenie do działania – bo każdy z nas ma możliwość ratowania życia i zmieniania świata na lepsze.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
To kolejny piękny przyrodniczo tydzień, niestety kwitnieniem bzów na początku kwietnia równolegle z wiśniami nie należy się cieszyć. W dumą i radością rozpoczęłam kolejną kadencję w Radzie Programowej Centrum Nauki Kopernik, przygotowujemy szkolenie dla NGOsów chcących złożyć projekty w konkursie Effie Polska, a syn moich przyjaciół świętował 18-tkę (udanej dorosłości, Jasiek!).
Dzisiaj lektura obowiązkowa, czyli Raport Odpowiedzialny biznes w Polsce. Dobre praktyki wydawany od 22 lat przez Forum Odpowiedzialnego Biznesu, refleksja nad stanem demokracji w najliczniejszym roku wyborczym, klimatyczny pozew szwajcarskich seniorek oraz akcja Cash for rent, czyli wynajem mieszkania dla osób z doświadczeniem uchodźczym.
Oczywiście nie jestem obiektywna, jeśli chodzi o Raport Odpowiedzialny biznes w Polsce dobre praktyki” Forum Odpowiedzialnego Biznesu, bo przecież będąc prezeską FOBu co roku go prezentowałam (a kolor paznokci był dopasowany do koloru okładki autorstwa Olgi Figurskiej ;) aż żałuję, że nie ma wersji papierowej). Właśnie wróciłam z tegorocznych Targów Idei ESG, gdzie miał swój debiut i cieszę się, że frekwencja pokazała jak ważne (także towarzysko!) jest to wydarzenie i publikacja, zwłaszcza w natłoku ESGowych spotkań i konferencji.
A w samym Raporcie zaprezentowano 1046 praktyk realizowanych przez 266 firm. Dobre praktyki zostały tradycyjnie podzielone na 7 obszarów, zgodnie z normą ISO 26000, najwięcej jak zwykle, zgłoszono w obszarze zaangażowania społecznego – 418, nieco awansował obszar praw człowieka – 54 dobre praktyki, o dziwo najmniej, bo 32 jest dobrych praktyk w obszarze ładu organizacyjnego.
Nowością w 22. raportu była możliwość przypisania praktyki do poszczególnych ESRS. Najliczniejszą grupę stanowią działania związane z ESRS S1 – Właśni pracownicy (207 dobrych praktyk), następnie ESRS S3 – Społeczności dotknięte (163 dobre praktyki) oraz ESRS E1 – Zmiana klimatu (84 dobre praktyki).
Praktyki zgłoszone do raportu są opisane także pod kątem kontrybucji do realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ. Najczęściej są to działania dotyczące Celu 3 Dobre zdrowie i jakość życia (221 dobrych praktyk), Celu 12 Odpowiedzialna konsumpcja i produkcja (218 dobrych praktyk) i Celu 4 Dobra jakość edukacji (214 dobrych praktyk). Najrzadziej wskazywanymi są: Cel 2 Zero głodu (13 dobrych praktyk), Cel 16 Pokój, sprawiedliwość i silne instytucje (12 dobrych praktyk) oraz Cel 14 Życie pod wodą (3 dobre praktyki). Mój „ulubiony” Cel 5 Równość płci to w tym roku 42 praktyki – zaraz siadam do lektury!
Raport FOBu nadal jest najszerszym i najbardziej wiarygodnym przeglądem odpowiedzialnych działań firm w Polsce, a także najlepszym źródłem informacji i porównań branżowych. Gratuluję Marii Krawczyńskiej – Kaczmarek i całemu zespołowi FOBu, że Raport trzyma poziom, bo pamiętam jaki ogrom pracy za tym stoi!
A Wam polecam lekturę artykułów eksperckich, dobrych praktyk, przeglądu najświeższych badań i publikacji z obszaru CSR/ESG.
Kiedy przeczytałam, żerok 2024 jest największym rokiem wyborczym w historii naszego globu, w którym będzie głosować ponad połowa ludzkości, czyli około 4,2 miliarda ludzi, w 76 krajach zrobiło to na mnie wrażenie!
„Heroldowie zmierzchu demokracji liberalnej uważają, że zostanie ona zastąpiona czymś zupełnie innym: w jednych krajach dyktaturą wojskową, w innych orwellowskim totalitaryzmem. Obywatele nie będą się przeciw nim buntować, ponieważ władza posłuży się względnie łagodnym despotyzmem, a podstawowe potrzeby społeczne będą zaspokajane. W wielu miejscach mogą być organizowane jako atrapa demokracji wybory powszechne, gdzieniegdzie nawet z udziałem licencjonowanej opozycji.
Ta ponura wizja już teraz jest rzeczywistością przynajmniej w kilku krajach świata. Co zrobić, by nie rozpełzła się na wszystkie pozostałe? „Ci z nas, którzy zainwestowali w globalną odnowę demokracji, muszą pomóc społeczeństwom w rozwiązaniu problemów gospodarczych, wykorzystywanych przez siły antydemokratyczne. Musimy przenieść walkę o demokrację do sfery cyfrowej, tak jak zrobiły to autokracje i dostosować nasz zestaw narzędzi, aby sprostać nie tylko już rozpoznanym wyzwaniom, ale także tym nadchodzącym” – pisze w Foreign Affairs Samantha Power, szefowa U.S. Agency for International Development i była ambasador USA w ONZ.”
Zawsze kiedy spacerowałam wokół jeziora Genewskiego w Montreux, myślałam sobie jakby to było być szwajcarską emerytką ;) Po wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 9 kwietnia jeszcze bardziej podziwiam szwajcarskie seniorki, o ich pozwie przeczytacie w artykule Krzysztofa Story w Tygodniku Powszechnym:
„Sprawa od początku była wyjątkowa, choćby z uwagi na strony procesu. Na ławie oskarżonych: Szwajcaria, naprzeciwko: ponad dwa tysiące kobiet z grupy KlimaSeniorinnen (Seniorki dla Klimatu). Wykazały one, w jaki sposób ocieplający się klimat narusza ich prawa człowieka – m.in. przez to, że jako seniorki są najbardziej narażone na śmierć podczas coraz częstszych i dłuższych fal upałów w Europie.
Sąd przyznał im rację. To akurat nic niezwykłego – związek ekstremalnych temperatur ze zmianami klimatycznymi i ich wpływ na nasze zdrowie jest dość podstawową wiedzą naukową. Przełomowe jest za to wskazanie całego państwa jako winnego. ETPC stwierdził, że Szwajcaria nie stworzyła wystarczająco dobrej strategii ograniczania emisji i przeciwdziałania skutkom katastrofy klimatycznej, do czego zobowiązała się choćby (podobnie jak większość świata) podpisując porozumienie paryskie z 2015 roku.”
Program „Cash for Rent”, to program, w ramach którego organizacje pomagają w finansowaniu wynajmu mieszkań przez okres do 6 miesięcy. Ma na celu wsparcie osób, które otrzymały ochronę międzynarodową, ale nadal oczekują na wsparcie w ramach pomocy integracyjnej (IPI).
Caseworkerka będzie wspierała osoby w poszukiwaniu zatrudnienia, tak aby po okresie finansowania mogły się usamodzielnić i same opłacać czynsz. Organizacje chcą, aby uchodźcy i uchodźczynie mieli dostęp do godnej przestrzeni życiowej i mieli szansę mieszkać w komfortowych warunkach.
Skontaktuj się mailowo pod adresem: cashforrent@forummigracyjne.org
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
W zeszłym tygodniu nie było newslettera… Niestety październik to dla mnie najbardziej pracowity miesiąc w roku, wyjazdy, panele, konferencje, teksty, nowe projekty doradcze, które są jesiennym must have i czasem niestety nie ma miejsca na nice to have pisanie na blogu :( Zbieram wiedzę i inspiracje z różnych miejsc i projektów i obiecuję dzielić się nimi z Wami w kolejnych miesiącach.
A dzisiaj wracam z poleceniami artykułów o dwóch wspaniałych kobietach, które dostały w tym roku Pokojowego Nobla – Narges Mohammadi i Nobla z ekonomii – prof. Claudia Goldin. Poczytajcie też o nowych przepisach unijnych w obszarze zrównoważonego łańcucha dostaw. Spójrzcie co o demokracji i prawach człowieka w Polsce i na świecie mówi Barometr fundacji Open Society. I obejrzyjcie 10 profrekwencyjnych akcji i kampanii tych wyborów. No i oczywiście w niedzielę idźcie na wybory!
W tym roku co najmniej dwie nagrody Nobla trafiły w ręce wspaniałych kobiet, warto znać ich sylwetki i osiągnięcia.
Kiedy 20 lat temu Pokojową Nagrodę Nobla dostała Szirin Ebadi byłam rzeczniczką prasową polskiej sekcji Amnesty International i tego dnia nagrałam kilkanaście materiałów opowiadając kim była ta irańska działaczka na rzecz praw człowieka. Byłam na to przygotowana dzięki kompleksowym materiałom z Międzynarodowego Sekretariatu w Londynie.
grafika Nobel Prize
W tym roku laureatką jest inna Iranka – Narges Mohammadi, aktywistka i dziennikarka przebywająca obecnie w więzieniu została nagrodzona za „walkę przeciwko uciskowi kobiet w Iranie i na rzecz promowania praw człowieka i wolności dla wszystkich”. Jej reakcja na Nobla to słowa:
“I will never stop striving for the realisation of democracy, freedom and equality,” she said in a prewritten statement released after the announcement. “Surely, the Nobel peace prize will make me more resilient, determined, hopeful and enthusiastic on this path, and it will accelerate my pace.”
O Nią również upominała się Amnesty International publikując w 2020 roku list autorstwa jej męża, w którym wyraził wdzięczność wobec aktywistów zaangażowanych w sytuację w Iranie.
„Mahammadi skończyła fizykę i dostała dyplom inżynierki. Od czasu studiów zajmowała się prawami obywatelskimi, zwłaszcza prawami kobiet i mniejszości. Wstawiała się też za więźniami oczekującymi na karę śmierci. Ze swoimi poglądami nigdy się nie kryła, przeciwnie: jawnie głosiła je na łamach antyreżimowych gazet. Zawodowo pracowała w przedsiębiorstwie zajmującym się inspekcją budowlaną, ale w 2008 r. pod naciskami politycznymi firma wyrzuciła ją z pracy.
Narges Mohammadi była aresztowana 13 razy, w sumie irańskie sądy skazały ją na 31 lat więzienia oraz karę 154 batów. A ponieważ reżim nie odpuszczał też jej mężowi, rodzina rzadko bywała w komplecie.
Bliźniętami Alim i Kianą zajmowało się to z dwójki rodziców, które akurat nie siedziało za kratami.
Mohammadi uważa jednak, że droga do demokracji jest dla Iranu jedna. To budowa społeczeństwa obywatelskiego, świadomości politycznej obywateli. Od lat to więzienie traktuje jako bazę do kontynuowania swojej działalności. Stąd organizuje protesty, pisze programy polityczne.
To na pewno ważna nagroda dla wszystkich irańskich kobiet walczących o swoje prawa.
grafika fundacja Feminoteka
Pierwszą kobietą z Noblem z ekonomii w 2009 r. została Elinor Ostrom. Doceniono jej pracę nad zarządzaniem gospodarczym i sposobem, w jaki ludzie zarządzają zasobami. W 2019 r. nagroda została przyznana Esther Duflo za jej pracę nad problemem globalnego ubóstwa.
W tym roku Nobel z ekonomii przypadł prof. Claudii Goldin, ekonomistce z Uniwersytetu Harvarda m.in. za badania nad różnicami zarobków pomiędzy kobietami i mężczyznami.
„Bada różnice w zarobkach kobiet i mężczyzn, nierówności dochodów, a także zmiany technologiczne, tematy edukacyjne i związane z imigracją. Rozprawia o tym, dlaczego kobiety stanowią obecnie większość studentek studiów licencjackich.
Goldin bada źródła aktualnych problemów i opisuje teraźniejszość przez pryzmat przeszłości. Przeanalizowała 200 lat historii gospodarczej, by pokazać, że nierówność płac jest nie tyle dyskryminacją podszytą seksizmem, co odzwierciedleniem wysokich kosztów elastycznych miejsc pracy i łączenia jej z życiem rodzinnym.
Według niej nierówności mogą być zniesione dzięki przebudowaniu miejsc pracy, tak by były bardziej elastyczne dla wszystkich pracowników i pracownic. Zwraca uwagę, że to już się dzieje w wielu branżach.
Opisała, jak luka płacowa nie zmieniała się przez wieki stopniowo, a skokowo: w wyniku rewolucji przemysłowej w XIX w., na początku XX w., bo przybyło wtedy pracy urzędniczej, i w latach 80. – dzięki edukacyjnym osiągnięciom kobiet.”
Z kolei Forbes pisze o politycznym oddziaływaniu Jej badań:
„Chociaż Goldin nie wykorzystuje swoich badań do wpływania na politykę, są one niezwykle przydatne dla tych, którzy to robią. Komisja przyznała to, ogłaszając Goldin tegoroczną laureatką. – Dzięki przełomowym badaniom Claudii Goldin wiemy teraz znacznie więcej o podstawowych czynnikach i barierach, którymi należy się zająć w przyszłości – powiedział przewodniczący komisji Jakob Svensson. Hjalmarsson dodawał, że praca Goldin pokazuje, że „nie ma jednej polityki” mogącej rozwiązać problem nierówności płci na rynku pracy. – Dzięki ostatecznemu zrozumieniu problemu i nazwaniu go, będziemy w stanie wytyczyć lepszą drogę naprzód.”
W artykule dr Magdaleny Krukowskiej w Forbesie znajdziecie ciekawy upadate legislacyjnych planów związanych z odpowiedzialnością w łańcuchu dostaw:
„Tragedia w Bangladeszu to tylko jeden z wielu przykładów, jak funkcjonują globalne łańcuchy dostaw: surowce i tanią siłę roboczą pozyskuje się w krajach, gdzie koszty są najniższe, a końcowe produkty sprzedaje tam, gdzie marże są najwyższe. W skrócie te „niższe koszty” dla zleceniodawców oznaczają często bardzo wysokie koszty dla lokalnych społeczności i środowiska, ale to już z reguły mało kogo interesuje. Włączając konsumentów, którzy często nawet nie mają świadomości, jak powstaje to, po co sięgają w sklepie.
To dlatego Komisja Europejska zaproponowała w 2022 roku projekt dyrektywy dotyczącej należytej staranności w obszarze zrównoważonego rozwoju (CSDDD – Directive on corporate sustainability due diligence), która zakłada, że przedsiębiorstwa będą zobowiązane do identyfikowania i – w razie potrzeby – zapobiegania, eliminowania lub łagodzenia swojego negatywnego wpływu na prawa człowieka i środowisko, w zakresie m.in. niewolnictwa, pracy małoletnich, wyzysku pracowników, degradacji środowiska czy utraty bioróżnorodności. I to na wszystkich etapach – od wydobycia surowca poprzez produkcję produktu i jego magazynowanie aż po transport do klienta końcowego. Będą również musiały monitorować i oceniać wpływ swoich partnerów w łańcuchu wartości, nie tylko dostawców, ale także sprzedaż, dystrybucję, transport, magazynowanie, gospodarkę odpadami i inne obszary – jak głosi komunikat Parlamentu Europejskiego, który w czerwcu tego roku przegłosował swoje stanowisko w sprawie nowego prawa. Teraz negocjowanego z państwami członkowskimi.”
W najnowszym Barometrze fundacji Open Society, który jest jednym z największych badań opinii publicznej o demokracji i prawach człowieka (ponad 36.000 badanych w 30 krajach) alarmujące dane dotyczą młodych osób – zaufanie do demokracji w ich grupie wiekowej jest najniższe. Czy oprócz kryzysu klimatycznego, rosnących nierówności, korupcji trzeba jeszcze martwić się o stan demokracji?
grafika Open Society Foundations
„But people still believe in the promise of democracy and human rights—86% of respondents say that they prefer to live in a democratic state, and strong majorities believe democracies contribute more to global cooperation. People also don’t believe that authoritarian governments would be better at addressing the serious concerns that impact their daily life—from climate change to political violence to simply not having enough food to eat.”
Warto przeczytać cały raport i sprawdzić gdzie mieści się Polska.
Nie wiem czy w jakichś innych wyborach było więcej społecznych akcji i kampanii profrekwencyjnych niż w tym roku. I chociaż zgadzam się, że wydźwięk niektórych był dość patrialchalny i obwiniający zwłaszcza młode kobiety, o niechęć do głosowania, to ciekawa jestem jaki będzie ich efekt końcowy i ile wyniesie frekwencja w tych wyborach.
To lista kampanii, które „wpadły mi w oko”, jeśli jakąś pominęłam – dajcie znać:
Kobiety na wybory – według mnie zdecydowanie najlepsza medialnie, wykorzystująca badania socjolozki.pl oraz wiele narzędzi komunikacyjnych zwłaszcza w sieci. W mojej bańce najbardziej wiralowa. Wspierana zarówno przez pojedyncze kobiety, jak i organizacje oraz firmy. #KobietyNaWybory
2. Twój wybór – kampania wspierana przez fundację Batorego i kilkanaście organizacji kobiecych, generator plakatów na stronie pozwalał na stworzenie grafik o prawach kobiet czy edukacji. #ToTwójWybór
3. Cicho już byłyśmy – kampania inicjatywy Wschód – spot z tej kampanii z dużą ilością wyświetleń #CichoJużByłyśmy
4. Wspieram sukces kobiet – Akcją #WspieramSukcesKobiet organizatorki z fundacji SPS chcą zwrócić uwagę na wyzwania większości głosujących i wymóc na kandydatkach i kandydatach do Sejmu deklaracje na piśmie.
5. Mam głos – kampania fundacji Wolne Sądy to m.in. seria filmów „Głosuję pierwszy raz”, które przygotowali studenci i studentki współpracujący z fundacją oraz spoty „Idżmy wszyscy na wybory”. #MamGłos
6. Nie daj sobie wcisnąć referendum – Amnesty International i inne organizacje społeczne działające na rzecz praw człowieka i wspierające rozwój społeczeństwa obywatelskiego apelują o niebranie w nim udziału. „Sprzeciwiamy się referendum, ponieważ mamy poważne obawy nie tylko co do jego konsekwencji, ale też uczciwości i legalności. Motywowane politycznie, przeprowadzone na nierównych zasadach, oparte na nieprawdziwych informacjach referendum nie może decydować o rzeczywistości, w której żyjemy.”
9. To Twój wybór – akcja fundacji Sexed.pl składająca się z trzech krótkich spotów
10. Siła kobiecego głosu to kampania Marty Frej – plakaty, rozmowy w studio i spoty. #SIłaKobiecegoGłosu
A Ty wiesz już na kogo będziesz głosować w najbliższą niedzielę?
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Egzaminy mojej córki 8-klasistki zakończone, wyniki będą w lipcu – dziękuję tym osobom, które deklarowały, że przeczytają artykuł o tym jak przeżyć ten czas, postaram się napisać go w wakacje. U mnie w tym tygodniu dużo doradztwa fundraisingowego i mentoringu w ramach projektu BCG #EmpowerPLUA i konferencji Econverse, która mam nadzieję będzie wysokoenergetycznym spotkaniem z młodymi osobami tworzącymi startupy.
A pozdrawiam Was w biegu (ale zdążyłam powąchać pięknie kwitnące akacje) na Philanthropy Summit i konferencję Make the Change podczas której będę brała udział w panelu o wpływie biznesu na społeczeństwo i obiecałam, że powiem trochę o tym złym…
Dzisiaj proponuję Wam globalny raport Deloitte o sytuacji kobiet na rynku pracy, raport badaczek stowarzyszenia Klon/Jawor o wizerunku organizacji pozarządowych w Polsce, artykuł o społecznych innowacjach w baskijskim miasteczku Hernani. I zapraszam wszystkich Was na Marsz 4 czerwca.
W porównaniu z poprzednimi latami zauważalna jest pewna poprawa sytuacji kobiet na rynku pracy – spadły wskaźniki wypalenia zawodowego oraz ilość zachowań wykluczających. Natomiast przytłaczająca większość badanych (92 proc.) wskazuje, że ich pracodawca nie podejmuje działań na rzecz równouprawnienia płci w pracy. Jak wynika z globalnego raportu #WomanWork23: A Global Outlook, przeprowadzonego przez firmę Deloitte, kobiety z mniejszości etnicznych oraz należące do społeczności LGBT+ częściej doświadczają dyskryminacji.
Badanie przeprowadzone wśród 5 tys. kobiet z całego świata pokazało, że nadal nie są one usatysfakcjonowane z warunków pracy i traktowania przez pracodawcę. W ciągu ostatnich 12 miesięcy więcej kobiet opuściło swoją organizację, niż miało to miejsce łącznie w 2020 i 2021 roku. Patrząc natomiast na pozytywne wnioski płynące z raportu, należy wspomnieć, że coraz więcej badanych jest zadowolonych z pracy hybrydowej i w takim trybie chce pracować (74 proc.).
Ciekawe są dane dotyczący zarządzania różnorodnością – badanie wykazało, że pracownicy i pracowniczki firm uznanych za liderów DE&I odczuwają większą satysfakcję z pracy i jedynie 3 proc. z nich zauważa u siebie symptomy wypalenia, podczas gdy w ogólnej próbie jest ich o 41 punktów procentowych więcej. Jednocześnie tylko co dziesiąty pracownik/pracowniczka firm stawiających na inkluzywność planuje odejście w przeciągu najbliższych 12-24 miesięcy. Odsetek takich osób w firmach pozostających w tyle pod względem działań związanych z wyrównywaniem szans jest sześciokrotnie wyższy.
Jak Polki i Polacy postrzegają organizacje pozarządowe? Jaka część polskiego społeczeństwa ufa NGO? Za co doceniamy NGO, a co wzbudza nasz niepokój, jeśli chodzi o ich działanie? Z czym kojarzą się nam organizacje pozarządowe?
O tym wszystkim przeczytacie w najnowszym raporcie Badań Klon/Jawor“Ufamy, ale… Polki i Polacy o organizacjach pozarządowych. Raport z badań 2023”.
Raport podsumowuje wnioski zebrane w reprezentatywnym badaniu opinii Polek i Polaków, a także pogłębionych badaniach fokusowych.
Najciekawsze wnioski:
63% Polek i Polaków ufa organizacjom pozarządowym. Podobny odsetek (62%) uważa, że organizacje są w Polsce potrzebne. Brak zaufania do organizacji deklaruje 23% społeczeństwa, a tylko 9% uznaje, że NGO są w Polsce niepotrzebne. Zaufanie do NGO wzrosło o 7 punktów procentowych w stosunku do 2020 roku.
Wyobrażenia na temat organizacji pozarządowych wciąż – pomimo wzrostu kontaktów bezpośrednich z obywatelami – w dużej mierze kształtują media.
Organizacje pozarządowe mają wizerunek niosących pomoc tam, gdzie państwo powinno dotrzeć, a nie dociera. Towarzyszy temu przekonanie, że osoby działające i pracujące w NGO kierują się powołaniem do pomagania i poświęcania się dla innych. Taki idealistyczny obraz organizacji pozarządowych i skupionych w nich osób jest spójny z oczekiwaniem wyrażanym przez badanych, zgodnie z którym wszystkie środki zgromadzone przez organizacje powinny trafiać do potrzebujących. Z jednej strony badani zdają sobie sprawę, że organizacje muszą ponosić jakieś koszty swoich działań, z drugiej zaś sytuacja, w której część środków miałaby zostać wydana na inny cel niż bezpośrednia pomoc potrzebującym budzi ich podejrzenia.
Silnie zakorzeniony pogląd na temat niezależności organizacji od rządu, a także docierające z mediów lub bezpośrednio od organizacji apele o datki lub przekazanie 1% PIT wzmacniają przekonanie Polek i Polaków, że pieniądze, którymi dysponują organizacje pochodzą przede wszystkim ze zbiórek i darowizn. W rzeczywistości darowizny i 1% podatku stanowią niewielką część budżetu sektora, a głównym jego składnikiem są dotacje, przede wszystkim ze środków publicznych (samorządowych i rządowych).
37% Polek i Polaków uważa, że w organizacjach dochodzi często do nadużyć i prywaty. Co prawda w ciągu ostatnich dwudziestu lat udział zwolenników tego poglądu zmniejszył się o 26 punktów procentowych, ale w dalszym ciągu skłania się ku niemu co trzecia osoba w Polsce.
W ostatnim roku co drugi dorosły_a obywatel_ka wsparł_a finansowo organizację pozarządową, w tym 35% przekazało darowiznę więcej niż raz, ale tylko 4% robi to regularnie, co miesiąc. Częściej w filantropię angażują się osoby z wyższym wykształceniem, dysponujące wyższymi dochodami, mieszkające w dużych miastach, a także w wieku powyżej 55 lat.
Kraj Basków jest moim drugim po Andaluzji ulubionym regionem Hiszpanii. Już wkrótce na blogu pojawią się książkowe hiszpańskie polecajki, a dzisiaj zachęcam do lektury artykułu w Krytyce Politycznej napisanego przez mojego kolegę Michała Syskę, dyrektora Ośrodka Myśli Społecznej im. F. Lassalle’a. Opisuje baskijską miejscowość Hernani, której lokalne polityki publiczne mogą być inspiracją do wyznaczania nowych paradygmatów rozwoju w skali globalnej.
„Projekt „Hernani Burujabe” ma zapewnić więc odzyskanie demokratycznej kontroli nad łańcuchami produkcji i dystrybucji oraz spowodować, że to, co powstaje w mieście, w nim pozostaje. Zdefiniowane sektory gospodarki i usług, kluczowe dla jakości życia, muszą być wyjęte z logiki rynkowej, a podporządkowane dobrostanowi mieszkańców. (…)
Enherkom to kooperatywa, która powstała we współpracy z miastem, by pogodzić potrzeby energetyczne mieszkańców z wyzwaniami, jakimi są przejście do źródeł odnawialnych i ekonomii obiegu zamkniętego, redukcja emisji i przezwyciężenie ubóstwa energetycznego. (…)
Hernani chce zastąpić gospodarkę opartą na akumulacji (accumulation economy) na gospodarkę opartą na przepływach (flow economy), bo akumulacja promuje indywidualne bogactwo, a cyrkulacja bogactwo zbiorowe.
Przy następnej wizycie w Kraju Basków odwiedź Hernani!
4 czerwca to dla mnie Święto Demokracji, które zwykle obchodziłam radośnie na spotkaniu przy winie z moimi koleżankami lub wznosząc toast za wolność pod warszawską Niespodzianką.
W tym roku jednak pójdę z całą rodziną na Marsz, bo wierzę, że kiedy Prezydent RP podpisuje w roku wyborczym wątpliwą konstytucyjnie ustawę, z komisją, która na podstawie niejasnych zapisów może orzec nawet 10-letni zakaz zajmowania stanowisk związanych z dostępem do finansów publicznych – to trzeba wyjść na ulicę i protestować.
A Ty będziesz?
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Może zauważyliście/zauważyłyście, a może nie, że w ubiegły weekend nie było newslettera, po raz pierwszy od 22 miesięcy. Choroba skutecznie wyłączyła mnie z wielu zajęć i zobowiązań tego tygodnia, ale pozwoliła też trochę odpocząć i pomyśleć o życiu, zdrowiu i priorytetach…Na pocieszenie zostały mi ładne grafiki wszystkich paneli i konferencji, w których nie wystąpiłam ;)
A dzisiaj proponuję Wam teksty o związkach klimatu i demokracji, związkach demokracji i sztucznej inteligencji, i fatfobii. Może będziecie chceili dołączyć też do Mapy Gościnności.
Kiedy oglądałam podczas festiwalu film „Nowa Korporacja”, najbardziej podobało mi się połączenie wątków politycznych z biznesowymi, pokazanie powiązań pomiędzy kwestiami np. klimatu i finansowania amerykańskiej polityki. Dzisiaj proponuję Wam artykuł Zuzanny Radzinskiej-Bluszcz i Marcina Stoczkiewicza, który równie trafnie wiąże globalne zjawiska, a dla mnie to świetny przykład, że transfery międzysektorowe są potrzebne, bo wiedza zdobyta przez Zuzannę w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich znakomicie przydaje się Jej jako prezesce organizacji ekologicznej ClientEarth:
„Kryzys klimatyczny i kryzys demokratycznego państwa prawnego to fakty obserwowane w skali kraju, Europy i świata. Na ogół postrzegamy je jako odrębne i niepowiązane ze sobą kwestie. Odwołując się tylko do przykładów z Polski i tylko do informacji, którymi żyła prasa w ostatnich miesiącach, warto zadać sobie jednak kilka pytań.
Czy istnieje związek między wpompowaniem miliarda złotych w projekt budowy bloku węglowego Ostrołęka a planami ograniczenia dostępu do informacji publicznej? Co mają ze sobą wspólnego przejęcie przez Orlen lokalnych gazet wydawanych przez Polskę Press czy koncesja dla telewizji TVN z planowaną, kolejną wycinką w Puszczy Białowieskiej? Czy można znaleźć wspólny mianownik między Lex Izera, która pozwala na wycinanie polskich lasów a atakami na sędziów czy niekonstytucyjnymi reformami sądownictwa? Pora dostrzec, że kryzys państwa prawa i kryzys klimatyczny to nie są osobne zjawiska.”
Kolejny związek, który jest bardzo ciekawy to związek demokracji i sztucznej inteligencji. Dzisiaj polecam Wam artykuł Zbigniewa Gajewskiego na ten temat:
„Myśląc o państwie w dobie sztucznej inteligencji chcemy wierzyć, że będzie ono wirtualnym, wysoce sprawnym bytem, co przyniesie nam – obywatelom same korzyści. Ale inteligentne państwo modernizuje się już dziś i przy okazji dąży do poszerzenia swojej władzy. I nie tylko w Chinach staje się aparatem opresji na niespotykaną dotąd skalę.
Coraz bardziej sukcesy lub porażki narodów zależą nie tylko od ich obywateli i politycznych liderów, ale od stopnia wykorzystywania najnowszych rozwiązań technologicznych, przede wszystkim sztucznej inteligencji. Już dziś widać, że każdy kraj, który tylko obserwuje lub markuje wdrażanie błyskawicznie rozwijających się aplikacji SI, zostaje w tyle. W trwającym właśnie nowym rozdaniu siły i prestiżu na arenie międzynarodowej taki kraj prawdopodobnie już na zawsze zajmie podrzędne pozycje.”
Niedawno prowadziłam warsztat z innowacji społecznych, podczas którego spotkałam się m.in. z Natalią Skoczylas, jedną z twórczyń podcastu o grubości „Vingardium Grubiosa”, a potem trafiłam na bardzo ciekawy wywiad z Nią, który dzisiaj Wam polecam:
„Podzielicie się innymi przykładami fatfobii w życiu codziennym, o których inni ludzie nie mają pojęcia?
Natalia: Codzienną fatfobię odczuwam, chociażby w sklepach i supermarketach, gdy obce osoby zwracają uwagę na to, co mam w koszyku. Roxane Gay pisze w swojej książce „Głód”, że ktoś wyjął jej z koszyka produkty spożywcze, których – w jego mniemaniu – nie powinna jeść. Mnie się to akurat nigdy nie zdarzyło, ale słyszałam werbalne uwagi na temat moich zakupów i otrzymywałam spojrzenia pełne pogardy.To samo dzieje się w autobusach. Zajmuję więcej, niż jedno siedzenie i pod wpływem nienawistnych spojrzeń naprawdę magicznie się nie skurczę. Również na ulicy niejednokrotnie słyszałam uwagi w stylu „grubasku, nie zajmuj całego chodnika”. Te sytuacje zaliczyłabym do fatfobii w szeroko pojętej przestrzeni publicznej, bo oczywiście specyficzna dyskryminacja – na której temat istnieje na świecie szereg badań – ma miejsce w pracy, w szkole czy innych miejscach ważnych dla naszego dobrostanu, zdrowia psychicznego, rozwoju czy sytuacji ekonomicznej.”
Mapa Gościnności to inicjatywa wielu społeczności, miast, organizacji i osób prywatnych, by uczynić Polskę bardziej gościnną i otwartą.
Przyłącz się do nas i spraw, by twoje miasto i społeczność stały się otwarte dla wyjątkowych gości – osób szukających schronienia. Dzieci, rodziny i osoby przebywające na granicy Polski i UE oraz w wielu innych miejscach potrzebują naszej pomocy.Nie pozwólmy, by tak blisko nas na terenie Unii Europejskiej niewinne osoby ginęły lub przebywały w niegodnych warunkach. Zamiast zamykać się przed ludźmi w potrzebie, pokażmy, że jesteśmy gościnni, solidarni i otwarci.
Jeśli poczułaś/poczułeś się zainspirowana/y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się na newsletter, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Dzisiaj polecam Wam dziennik Natalii Hatalskiej, pisany po odstawieniu smartfona, książkę Prof. Zuboff, w której ostrzega przed cyfryzacją nie zakotwiczoną w demokratycznych ramach oraz ciekawy artykuł The Guardian o tym, jak brak przytulania związany z pandemią może wpłynąć na nasze zdrowie psychiczne. A na śniadanie polecam przepis na złotą owsiankę.
Jako osoba uzależniona od smartfona (ale zdająca sobie z tego sprawę), z ciekawością przeczytałam wyniki eksperymentu, który zrobiła Natalia Hatalska zamieniła swój dotychczasowy aparat na starą Nokię bez internetu. Przeczytajcie Jej refleksje i wyciągnijcie własne wnioski.
Jednym z powodów, dla którego postanowiłam przeprowadzić ten eksperyment, był cyfrowy detoks, tj. ograniczenie swojej aktywności w mediach społecznościowych i czasu przed ekranem, ponieważ wcześniejsze metody (o których pisałam tu) nie przynosiły efektu, jakiego oczekiwałam. Najważniejszym jednak powodem była chęć sprawdzenia, na ile możliwe jest wdrażanie technologii inne od tego, do którego się przyzwyczailiśmy. We współczesnym świecie jest tak, że gdy pojawia się jakaś technologia, od razu ją przyjmujemy; bez większego zastanawiania się, co ona nam da, jakie będzie miała konsekwencje. Dziś dobrze widać to na przykładzie Clubhouse – “wszyscy” o nim mówią, “wszyscy” chcą tam być, a tak naprawdę nawet nie bardzo wiadomo, czym ten serwis jest, bo można się tam dostać tylko za zaproszeniem. Ewentualne regulacje wdrażamy dopiero po fakcie, czasem zbyt późno, by móc odwrócić negatywne skutki, które już się pojawiły. Widać to na przykładzie internetu, mediów społecznościowych czy smartfonów – żyjemy z nimi dwadzieścia lat, a dopiero teraz zaczynamy je regulować, i to nie zawsze z sukcesem.
Prowadząc ten eksperyment, nie chodziło więc o to, by zrezygnować z technologii w ogóle, ale zacząć korzystać z niej w inny sposób. Sprawdzić, na ile możliwe jest zrobienie tego na swoich własnych warunkach.”
Zaczęłam czytać książkę „Wiek kapitalizmu inwigilacji” prof. Shoshany Zuboff i już wiem, że będzie to lektura fascynująca i przytłaczająca zarazem. W wywiadzie dla Onetu pani profesor objaśnia czym jest zamach poznawczy oraz jak wciągnąć świat cyfryzacji w ramy demokracji.
„Władze stworzyły niepisaną zasadę, którą ja nazywam inwigilacyjną wyjątkowością. To właśnie internetowym gigantom dano możliwości śledzenia poczynań ludzi w sieci. A wszystko zaczęło się przecież dawno temu od tzw. „ciasteczek”, które pozwalają wychwycić naszą aktywność w Internecie. Dziś wiemy, że to przedszkole tego, co mamy teraz. Amerykańskie służby wywiadowcze kursują do Doliny Krzemowej, żeby podpatrzeć rozwiązania technologiczne, które mogą zintegrować ze swoimi systemami. Giganci mają przyzwolenie na działania, których mieć nie powinni. To kapitalizm inwigilacji polegający na zbieraniu ludzkich doświadczeń w Internecie, by stworzyć mapę danych pozwalającą przewidzieć kolejne działania i móc sugerować rozwiązania. Dane stają się produktem, który można zmonetyzować. To Złoty Graal Doliny Krzemowej.
Problem polega na tym, że my się dobrowolnie na wszystko zgadzamy…
… i wydaje nam się, że nie ma już wyboru, bo trzeba by się było wycofać z funkcjonowania w obecnym życiu społecznym. To pierwszy z czterech etapów, ja to nazywam, zamachu poznawczego.
O wpływie pandemii na gospodarkę czy sposób pracy pisze się dużo. A jak zamknięcie i brak dotyku, przytulenia wpływa na nasze zdrowie psychiczne?
„Touch has a huge impact on our psychological and physical wellbeing, says Prof Robin Dunbar, an evolutionary psychologist at the University of Oxford. “With our close friends and family, we touch each other more than we realise,” he says. As adults, Dunbar’s research has found, we have a core set of, on average, five friends who we can call on as a shoulder to cry on. “We see exactly the same thing in primates,” he says. “Even in much bigger primate societies, groups of five best friends appear at every layer, who do all their grooming together – their form of social touch. In primates and humans, these intense coalitions act as a buffer; they keep the world off your back.” It is unsurprising, then, that of the 40,000 people from 112 countries who took part in a 2020 BBC and Wellcome Collection survey, the three most common words used to describe touch were: “comforting”, “warm” and “love”.
Jestem wielką miłośniczką owsianki (którą na śniadanie jem naprzemiennie z jaglanką) i wydawało mi się, że przetestowałam wszelkie sposoby jej robienia i podawania. Ale przepis z Jadłonomii jest prosty i genialny, jeśli tylko uda Wam się nie wsypać za dużo pieprzu i nie zapomnicie o soli będzie pysznie! Polecam, nawet nastolatka da się czasem namówić ;)
Jeśli poczułaś/poczułeś się zainspirowana/y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :)
Dziękuję!
PS. Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się na newsletter, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Właściwie miało być o RGB, ale pisałam o Niej tutaj, miało być o tym, że David Attenborough został gwiazdą Instagrama i o tym czy zakażenie Covidem zmniejszy szanse Trumpa w wyborach prezydenckich. Ale przyznaję szczerze, że w ten weekend tak strasznie nie chciało mi się pisać tego newslettera i zamiast złożonych rozważań proponuję Wam teksty o demokracji w świecie cyfrowym, nowym CEO Patagonii i o tym dlaczego różnorodne zespoły działają lepiej. A dla kobiet także październikowa akcja.
„Every democratic country in the world faces the same challenge, but none can defuse it alone. We need a global democratic alliance to set norms, rules, and guidelines for technology companies and to agree on protocols for cross-border digital activities including election interference, cyberwar, and online trade. Citizens are better represented when a coalition of their governments—rather than a handful of corporate executives—define the terms of governance, and when checks, balances, and oversight mechanisms are in place. (…)
If democratic governments do not assume more power in technology governance as authoritarian governments grow more powerful, the digital world—which is a part of our everyday lives—will not be democratic. Without a system of clear legitimacy for those who govern—without checks, balances, and mechanisms for independent oversight—it’s impossible to hold technology companies accountable. Only by building a global coalition for technology governance can democratic governments once again put democracy first.”
„FC: When you say the company needs to be more global, is the impact of its activism a big part of that?
RG: It’s fundamental. Our strategy here is, yes, we’re a business, but it’s a means for us to pursue our mission. When we introduced the new mission statement, we took about six months as a European team, and we challenged ourselves to think about how to make sure that statement doesn’t just become the equivalent of a bumper sticker or T-shirt slogan. What are we really going to commit to, to live up to the ambitions of that mission statement?
For us, outside of minimizing our footprint as a business, [that meant] the ongoing protection of wild places and scaling regenerative organic agricultural practices, which we are working very hard on to grant, fund, and bring people together.
Then finally, one that is perhaps uniquely European, but I think has global resonance, really scaling community-based renewable energy co-ops. I say it’s maybe uniquely European because the EU has put a structure in place and asked member states to roll out local regulation, so we’re doing a pretty sizable campaign in the spring next year that’s going to be focused on these issues.
On the global level, the ambition of the mission statement was to focus on root-cause issues, and I think we really need to continue to distill down to those root-cause issues, and to some extent, also really build some deeper strategies about how we can impact those.
„In numerous studies, diversity — both inherent (e.g., race, gender) and acquired (experience, cultural background) — is associated with business success. For example, a 2009 analysis of 506 companies found that firms with more racial or gender diversity had more sales revenue, more customers, and greater profits. A 2016 analysis of more than 20,000 firms in 91 countries found that companies with more female executives were more profitable. In a 2011 study management teams exhibiting a wider range of educational and work backgrounds produced more-innovative products. These are mere correlations, but laboratory experiments have also shown the direct effect of diversity on team performance. In a 2006 study of mock juries, for example, when black people were added to the jury, white jurors processed the case facts more carefully and deliberated more effectively.”
Dzień na U to dzień, w którym najbardziej liczysz się Ty oraz Twoje zdrowie i dobre samopoczucie. To świetny czas, by wykonać zalecane raz w roku badanie profilaktyczne i potwierdzić zdrowie Twoich piersi. Umów się wygodnie na badanie USG oraz zabiegi pielęgnacyjne – tego samego dnia, w tej samej okolicy.
PS. Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować. Poczytaj inne wpisy na blogu .
Innowacje społeczne, polityka, odpowiedzialny biznes, organizacje pozarządowe, przywództwo kobiet, fundraising, to tylko niektóre tematy 3 wartościowych artykułów i 1 akcji, do których zachęcam i którymi dzielę się z Wami co tydzień.
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaDowiedz się więcej
