Wspaniałe spotkanie klubu czytelniczego i krótki reset na Mazurach to moje małe wakacyjne przyjemności ubiegłego tygodnia.
W wakacje być może łatwiej jest słuchać, dlatego zapraszam Cię do posłuchania podcastu o inwestowaniu z misją i poznania organizacji NESsT Polska, przeczytania jak zmiany klimatu wpływają na bezpieczeństwo Polski i posłuchania jak Lekarze bez granic i inne organizacje humanitarne pracują na Bliskim Wschodzie. Wesprzyj też Kooperatywę Dobrze!
Czym różni się impact investing od zwykłego inwestowania i od filantropii, jak wygląda ekosystem takich działań w Polsce i co jeszcze mamy do zrobienia, żeby inwestowanie z misją stało się u nas normą, a nie ciekawostką?
Posłuchaj jak NESsT definiuje przedsiębiorstwo społeczne, jak inwestuje w podmioty mające wpływ społeczny, poznaj portfolio Violet Fund.
A może znasz takie podmioty, k†óre tworzą dobre miejsca pracy dla osób LGTBQIA+ lub pracują również z innymi marginalizowanymi grupami (osoby migranckie i uchodźcze, mniejszości etniczne, zagrożona młodzież, kobiety, osoby z niepełnosprawnościami)? Warto sprawdzić ofertę NESsT!
Podczas gdy Europa wydaje miliardy na zbrojenie i wzmocnienie swojego bezpieczeństwa militarnego, eksperci i ekspertki z krajów Grupy Wyszehradzkiej wzywają decydentów, aby nie przeoczyli negatywnych skutków zmian klimatu, ponieważ lekceważenie tych zagrożeń może podważyć długoterminowe bezpieczeństwo i stabilność w regionie.
Według raportu Koalicji Klimatycznej, zmianę klimatu należy postrzegać jako proces zagrażający bezpieczeństwu narodowemu, ponieważ przyczynia się ona do powstawania problemów, niepokojów i konfliktów wewnętrznych. Susze, pożary, powodzie i fale upałów to skutki zmiany klimatu, które zagrażają życiu, zdrowiu i dobrobytowi ludzi. Raport wskazuje również inne zagrożenia związane z kryzysem klimatycznym. Należą do nich:
Spadek produkcji w sektorach energochłonnych i wodochłonnych.
Wzrost liczby chorób przenoszonych przez kleszcze i pojawienie się wcześniej niewystępujących w kraju wirusów.
Zmniejszona samowystarczalność żywnościowa z powodu susz i nieurodzaju.
Zniszczenia infrastruktury wrażliwej na zmiany klimatu;
Częstsze wyłączenia elektrowni i przerwy w dostawie prądu.
Ograniczenia w przemieszczaniu się i transporcie towarów.
W Polsce ekstremalne zjawiska pogodowe w latach 2001-2019 przyczyniły się średnio do 6 mld zł bezpośrednich strat rocznie, co daje łącznie 115 mld zł. Co więcej, prognozy Polskiej Izby Ubezpieczeń wskazują, że PKB może spaść o 3-10% z powodu zmiany klimatu do 2050 roku. Ponadto, spalanie paliw kopalnych, będące główną przyczyną kryzysu klimatycznego, prowadzi do poważnego zanieczyszczenia powietrza w Polsce, które według Europejskiej Agencji Środowiska powoduje ponad 40 tys. przedwczesnych zgonów rocznie i przyczynia się do chorób układu oddechowego i sercowo-naczyniowego u wielu milionów pacjentów.
W Strefie Gazy bardzo wiele organizacji humanitarnych i organizacji międzynarodowych straciło swoich pracowników i pracowniczki, mówimy o setkach osób. Stawia to mnóstwo znaków zapytania, jak egzekwować poszanowanie międzynarodowego prawa humanitarnego od krajów, które mają jakiś wpływ na Izrael albo inne kraje w regionie – tłumaczy Draginja Nadażdin, dyrektorka generalna Lekarzy bez Granic w Polsce, w odcinku podcastu Fundacji Off The World (Outriders Klub).
Najważniejsze to spojrzenie z perspektywy człowieka, który jest na miejscu, daje świadectwo, opowiada swoją historię, która ma szansę dotrzeć szerzej, wpłynąć na ludzi, ich zachowania czy decyzje. Lekarze bez granic działają zarówno doraźnie, w nagłych sytuacjach, jak i długoterminowo, gdy wspierają potrzeby i lokalne zespoły, dzieląc się wiedzą i umiejętnościami, a docelowo przekazują całość lokalnym strukturom. Są tam, gdzie mieszkańcy spotykają się z problemami, z którymi sobie nie radzą.
Konflikt izraelsko-irański, wzajemne ataki i przemoc wpływają zarówno na poczucie bezpieczeństwa, jak i na sytuację humanitarną w regionie. Pierwszą najbardziej odczuwalną kwestią, poza doraźną pomocą cywilom, jest zmiana szlaków transportu pomocy czy leków. Sytuacja na Bliskim Wschodzie jest trudna i ważna. A cały system humanitarny wymaga dużego wzmocnienia po decyzjach Donalda Trump i zamrożeniu środków pomocowych.
Kooperatywa Dobrze od ponad jedenastu lat prowadzi w Warszawie sklepy spożywcze, które stanowią realną alternatywę wobec dyskontów i supermarketów, długich łańcuchów dostaw, niepewnego źródła pochodzenia towarów. Ich marzeniem jest aby dobra, lokalna żywność była dostępna dla każdego, a rolnicy, którzy ją wytwarzają dostawali za nią godziwe ceny.
Niestety, w świecie zdominowanym przez duże sieci spożywcze, dla których liczy się tylko zysk trudno jest przetrwać podmiotom kierującym się innymi wartościami, a ostatnie lata były dla Kooperatywy bardzo trudne. Kryzys spowodowany najpierw spadkami obrotów w czasie pandemii, potem podwyżką cen energii, wysokimi czynszami i ogólnym wzrostem kosztów życia sprawił, że dochody malały. W zeszłym roku Kooperatywa zebrała fundusze na uruchomienie trzeciego sklepu, sklepu internetowego i magazynu. Dziś widać, że te inwestycje nie przyniosły oczekiwanych zysków. Koperatywa znalazła się na granicy płynności finansowej, dlatego zwraca się do Was z prośbą o pomoc!
Podjęto już ważne kroki, aby wyjść z tego kryzysu. Zdecydowano o zamknięciu magazynu i sklepu internetowego. Członkowie i członkinie spółdzielni zaangażowali się w dodatkowe działania. Starają się o niskooprocentowane pożyczki od instytucji wspierających podobne inicjatywy. Ale potrzebują też Waszego wsparcia!
Zniknięcie „Dobrze” z mapy Warszawy oznaczałby nie tylko zamknięcie jedynych w Polsce sklepów kooperatywnych, ale również koniec społeczności złożonej z ponad 300 członków i członkiń spółdzielni, pracowników_czek, klientów_ek, sąsiadów_ek i sympatyków_czek, których łączy przekonanie, że lepszy, bardziej sprawiedliwy świat jest możliwy! Kooperatywa wierzy w świat, który nie jest podporządkowany maksymalizacji zysku w każdej sferze życia. Świat wrażliwy na dobrostan ziemi, ludzi i zwierząt. Świat, który będzie dobrze służył kolejnym pokoleniom. Nie ma takiego świata bez sprawiedliwie i suwerennie wytworzonej żywności, którą można znaleźć w Kooperatywie Dobrze!
Jeśli ta wizja i wartości są Ci bliskie, możesz pomóc nam dalej wcielać je w życie. Potrzebują 200 tys. zł na wynagrodzenia, czynsz oraz należności wobec dostawców, ZUS i Urzędu Skarbowego.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
W powyborczym tygodniu jako politolożka o specjalności marketing polityczny z doświadczeniem w kilku kampaniach, ze zdziwieniem zauważam wielki wysyp komentarzy i ekspertów i ekspertek, którzy wiedzą dokładnie jakie błędy popełnił sztab przegranego kandydata… Kilka lat temu podobnie było z ESG ;)
Dzisiaj dowiedzcie się jak wybory prezydenckie wyglądały w internecie – co wiemy dzięki organizacjom (warto je wspierać!) monitorującym kwestie języka czy dezinformacji, posłuchajcie podcastu o tym jak wygląda obecnie kwestia raportowania zrównoważonego rozwoju w Chinach, przeczytajcie jak podział obowiązków domowych ma się do dzietności i wysłuchajcie historii mojego kolegi Bartka, aktywisty udzielającego pomocy humanitarnej na granicy polsko-białoruskiej, któremu grożą 3 lata więzienia.
Znamy już wyniki wyborów prezydenckich. Warto zobaczyć jak kampania wyglądała w internecie i docenić pracę organizacji, które takie monitoringi prowadzą.
W raporcie wydanym przez Demagoga czytamy, że przed drugą turą wyborów, konta zaangażowane w dezinformację i operację wpływu w polskiej infosferze atakowały zarówno Karola Nawrockiego jak i Rafała Trzaskowskiego.
Tony Chin przekonywał, że dojście Nawrockiego do władzy to kontynuacja polityki Andrzeja Dudy w postaci „służalczości, klęczenia przed żydami, Ukraińcami”, a BostonTea sugerował, że dojście do władzy Trzaskowskiego będzie skutkowało karaniem obywateli za poglądy.
Pojawiła się również narracja, zgodnie z którą w Polsce – na wypadek porażki Rafała Trzaskowskiego – może być przygotowywany scenariusz rumuński.
Do polskiej infosfery przemycano prokremlowską propagandę, jednocześnie określając naszego wschodniego sąsiada mianem „banderowskiej Ukrainy” i zapowiadając koniec „kijowskiego reżimu”.
Z kolei raport przygotowany przez Otwartą Rzeczpospolitą dotyczy nienawistnych treści w trakcie kampanii prezydenckiej. Analiza obejmuje okres od 16 maja do 31 maja br.
Obserwacją objęto debaty kandydatów na urząd Prezydenta RP oraz następujące programy informacyjne i publicystyczne: !9.30 (TVP1), Panorama (TVP2), Fakty (TVN), Wydarzenia (Polsat), Dzisiaj (TV Republika), Informacje dnia (TV Trwam), Woronicza 17 (TVP Info), Śniadanie Rymanowskiego (Polsat News), Kawa na ławę (TVN24), Wysokie Napięcie (TV Republika).
Analiza odpowiada na trzy kluczowe pytania:
Jak często treści nienawistne pojawiały się w kampanii prezydenckiej?
Wobec jakich grup mniejszościowych treści nienawistne pojawiały się najczęściej?
W ilu analizowanych programach pojawiały się treści nienawistne?
W podcaście Frankly speaking Richard Howitt, którego poznałam jak był jeszcze posłem do Parlamentu Europejskiego, zajmującym się kwestiami odpowiedzialności biznesu i zrównoważonym rozwojem, rozmawia z Naną Li, Head of Sustainability and Stewardship for APAC w Impax Asset Management o Chinach.
Obowiązkowe wymogi wprowadzone przez trzy wiodące giełdy papierów wartościowych tego kraju wraz z podstawowymi i szczegółowymi standardami raportowania zrównoważonego rozwoju opracowanymi przez chińskie Ministerstwo Finansów, sprawiły, że Chiny rozszerzyły swoje zaangażowanie w zrównoważony rozwój, właśnie wtedy gdy Europa i Stany Zjednoczone wydają się wycofywać. Towarzyszą temu nowe ambitne cele klimatyczne Chin na 2035 rok, ogłoszone w ramach przygotowań do rozmów klimatycznych ONZ COP30.
Dlaczego Chiny zdecydowały się na podążanie za podejściem podwójnej istotności powstałym w Unii Europejskiej?
Jak chińskie standardy różnią się od standardów IFRS International Sustainability Standards Board?
Jak wiarygodna jest jakość danych ESG w Chinach i jak się to zmienia?
Jaka jest chińska rola przywódcza w zakresie zrównoważonego rozwoju, szczególnie wśród krajów rozwijających się?
Jakie są obecne i nadchodzące zmiany w kraju, w tym w odniesieniu do taksonomii?
Czy to Chiny staną się w najbliższym czasie światowym liderem zrównoważonego rozwoju?
Czy nierówny podział obowiązków domowych obniża dzietność w Polsce?
Wskaźnik dzietności w Polsce osiąga rekordowo niski poziom – w 2024 r. wyniósł zaledwie 1,1 dziecka na kobietę, a po pierwszym kwartale 2025 zbliżamy się do granic 1.
Choć przyczyny tego zjawiska są złożone to raport Polskiego Instytutu Ekonomicznego rzuca światło na jeden z mniej oczywistych czynników: zadowolenie z podziału obowiązków domowych i opiekuńczych między partnerami.
Kluczowe wnioski:
Rodzice, którzy są zdecydowanie zadowoleni z podziału obowiązków, są o 16 pkt proc. bardziej skłonni do posiadania kolejnego dziecka niż ci, którzy są z tego podziału niezadowoleni.
Nie chodzi tylko o rzeczywisty podział – kluczowe jest poczucie sprawiedliwości i satysfakcja z istniejącego układu.
W większości gospodarstw z małymi dziećmi kobiety wykonują więcej prac – przyznaje to 63% matek i 56% ojców.
Niezadowolenie z podziału deklaruje 36% matek (z czego 95% to te, które wykonują większość obowiązków) i tylko 11% ojców
To jest Bartek, mój kolega z klubu książkowego. Bartek jest też aktywistą udzielającym pomocy humanitarnej na granicy polsko-białoruskiej. Był pełnomocnikiem Somalijczyka, którego Straż Graniczna wyrzuciła do białoruskiego lasu. Bartek chciał go przed tym uchronić. Został oskarżony i grożą Mu 3 lata więzienia za „wywieranie wpływu na działania funkcjonariuszy Straży Granicznej.”
Chciałabym, żebyś poznał_a historię Bartka i zainteresował_a się tym co dzieje się na granicy polsko – białoruskiej.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Podczas spotkania Rady Programowej Centrum Nauki Kopernik zatwierdziliśmy ubiegłoroczne raporty i sprawozdania, zainspirowałam się wyzwaniami w obszarze różnorodności jednej z firm z branży logistycznej, miło było też wrócić do tradycji spacerów i rozmów o biznesie i zarządzaniu z moim ulubionym mecenasem z kancelarii Legalden :)
A dzisiaj polecam rozmowę o ESG prof. Roka z Marcinem Milczarskim, artykuł o ekonomicznych aspektach różnorodności w amerykańskich firmach, skutki zawieszenia amerykańskiej pomocy w ramach USAID oraz materiały edukujące o równości od kuchni.
Ile lat liczy najstarszy tekst o społecznej odpowiedzialności biznesu?
Czy celem biznesu jest ESG?
Jak szacować, mierzyć, liczyć pozytywny wpływ?
Nawet jeśli nie byłeś_aś na konferencji Razem dla ESG zorganizowanej przez Polską Izbę Biegłych Rewidentów, to możesz obejrzeć rozmowę Prof. Bolesława Roka z Marcinem Milczarskim, w której pojawia się i Peter Drucker i Chiny i teza, że na ESG zyskają tylko audytorzy i plany ESRSów sektorowych i dużo więcej ciekawostek, anegdot i praktycznych porad. Więc naprawdę warto obejrzeć.
Przeczytałam ostatnio wiele artykułów i dyskusji wokól decyzji amerykańskich firm dotyczących zarządzania różnorodnością. Dużo mówi się o politycznych przyczynach wycofywania się z programów DEI pomijając czynniki stricte ekonomiczne.
Luka płacowa między kobietami a mężczyznami kosztuje amerykańskich podatników 512 miliardów dolarów rocznie. Niższe wynagrodzenia kobiet prowadzą do mniejszych wpływów podatkowych i większej zależności od programów socjalnych.
Historycznie, wzrost zatrudnienia kobiet napędza gospodarkę – między 1970 a 2016 rokiem oznaczało to 2 biliony dolarów więcej w PKB USA.
Uczestnictwo kobiet na rynku pracy a stabilność gospodarcza
Po pandemii na rynku pracy nadal brakuje 684 000 kobiet.
Zwiększenie zatrudnienia kobiet może pomóc w rozwiązaniu 56% niedoboru pracowników (1,2 miliona wakatów).
Większy udział kobiet w rynku pracy pomaga w walce z inflacją i stabilizuje gospodarkę w kontekście zmian demograficznych.
Potencjalne zyski dla gospodarki
$1,9 bln – większe uczestnictwo kobiet w rynku pracy.
$512 mld – eliminacja luki płacowej.
$699 mld – większa różnorodność w zawodach.
Łącznie: $3,1 biliona dodatkowego wkładu do gospodarki USA.
Rola firm w promowaniu równości
Przedsiębiorstwa powinny działać zgodnie z zasadą „equity by design”, co przynosi korzyści finansowe.
Badania wykazują, że każdy 10% wzrost równości płci zwiększa przychody firm o 1–2%.
Strategie dla firm
Równość szans: Mimo że kobiety stanowią 58% absolwentek uczelni i 47% osób na rynku pracy, tylko 10,4% CEO firm z listy Fortune 500 to kobiety.
Równość w kształceniu: Do 2030 roku 39% kluczowych umiejętności zawodowych ulegnie zmianie. Kobiety powinny mieć równe szanse na rozwój zawodowy i awanse.
Liderzy korporacyjni wspierający DEI
Firmy jak JPMorgan Chase, Goldman Sachs, Cisco, Apple, Microsoft i Costco zwiększają swoje zaangażowanie w DEI, widząc w tym strategię biznesową.
CEO JPMorgan Chase, Jamie Dimon, podkreślił, że inwestowanie w zróżnicowane grupy społeczne wzmacnia nie tylko społeczności, ale i wyniki finansowe firmy.
Artykuł argumentuje, że DEI to nie tylko etyczny wybór, ale inteligentna decyzja biznesowa i ekonomiczna. Firmy i gospodarka USA nie mogą sobie pozwolić na ignorowanie potencjału $3,1 biliona dolarów, który przyniosłaby większa równość płci w miejscu pracy.
Prezydent Trump podjął decyzję o zawieszeniu funduszy USAID – agencji rozwoju międzynarodowego, założonej w 1961 roku przez prezydenta Johna F. Kennedy’ego. Zarządzała ona ok. około 60% pomocy zagranicznej w USA, co daje kwotę 43,79 mld USD rocznie.
W swoim komentarzu w New York Timesie, Samantha Power, była szefowa USAID za czasów Bidena, nazwała te działania jednymi z najkosztowniejszych błędów w amerykańskiej polityce zagranicznej:
„Unless these cruel and immensely counterproductive actions are reversed by the administration — or Republicans in Congress join Democrats in an effort to roll them back — future generations will marvel that it wasn’t China’s actions that eroded U.S. standing and global security, paving the way for Beijing to become the partner of choice around the world. Instead, it was an American president and the billionaire he unleashed to shoot first and aim later, eliminating an institution that is a cost-effective example of what once distinguished the United States from our adversaries.”
Cięca budżetowe dotknęły także polskich organizacji społecznych, które pracują z migrantami i migrantkami, fundusze utraciły m.in. Kampania Przeciwko Homofobii, Helsińska Fundacja Praw Człowieka czy Feminoteka. O konsekwencjach decyzji pisze także na swoim blogu Anna Dąbrowska z Homo Faber:
„W 2024 roku USAID odpowiadała za 42% udzielanej pomocy humanitarnej na świecie. W 2023 roku najwięcej środków z programów USAID trafiło do Ukrainy, Etiopii, Jordanii, Demokratycznej Republiki Konga, Somalii, Jemenu, Afganistanu, Nigerii, Sudanu Południowego i Syrii. Programy USAID skupiały się na dostarczaniu podstawowej pomocy humanitarnej: żywności, wody, opieki medycznej.
To teraz uruchommy na chwilę wyobraźnię i spróbujmy sobie wyobrazić co się może stać, jak tych serwisów nagle nie ma, od wczoraj. No dalej, to nic trudnego! Głód, epidemie, gigantyczny wzrost śmiertelności, wojny domowe, masowe ruchy migracyjne. Hej, Europo, jesteś na to gotowa? Z niewydolnym prawem migracyjnym? Zawieszaniem prawa do azylu? Murami? Paktem o migracji i azylu, który na nic nas nie przygotowuje?”
Czego m.in. można dowiedzieć się z materiałów i scenariuszy autorstwa prof. UAM dr hab. Iwony Chmury – Rutkowskiej:
Z czego bierze się i w czym się przejawia „wyuczona bezradność chłopców”?
Dlaczego równość w angażowaniu chłopców i dziewcząt w prace domowe jest ważna?
Dlaczego właśnie gotowanie jest jedną z najbogatszych w różnorodne wyzwania i przyjemne doznania aktywnością w domu?
Jakich zasad warto przestrzegać przy okazji gotowania z dziećmi?
Z materiałów mogą korzystać nie tylko nauczyciele_ki, wychowawcy, opiekunowie_ki, ale również rodzice czy dziadkowie.
Można poruszyć temat przy wspólnym gotowaniu lub przeprowadzić zajęcia na podstawie scenariuszy, które poruszają temat równości płci i uwrażliwiają dzieci na kwestię równego podziału obowiązków domowych.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Jesienne projekty już zapełniły mi np. kalendarz w październiku co oznacza, że wakacje naprawdę się skończyły…
Dzisiaj proponuję Wam tekst o politycznych dyskusjach wokół ESG, podcast, w którym Joanna Wis-Bielewicz rozmawia z Jackiem Santorskim o przywództwie, kobietach i zrównoważonym rozwoju, nową stronę o badaniach społecznych dotyczących klimatu oraz prośbę o pomoc w zakupie plandek w Sudanie.
„The debate over ESG will take years to shake out. There are legitimate and complex challenges—both political and technical—that are not even close to being resolved. A prime example is the question of whether to use single materiality or double materiality when assessing ESG performance.
Single materiality (also called financial materiality) attempts to quantify ESG issues that are important for shareholder value creation—that is, those issues that pose risks for a company. It is the dominant variant of ESG in use today.
Double materiality attempts to measure a company’s impact as well—that is, the positive and negative externalities it creates that make the world a better or worse place but don’t directly affect corporate financial performance. But impact is fiendishly difficult to quantify, and no political agreement exists on whether it’s even appropriate to require executives to provide such information to investors and other key stakeholders. In general, European countries and U.S. liberals are pushing for regulations to enforce double materiality, confident that the measurement challenges can be overcome. U.S. conservatives and many corporate executives prefer single materiality, arguing that double materiality is neither feasible nor warranted. It’s a pickle.”
Warto posłuchać rozmowy Joanny Wis-Bielewicz z Jackiem Santorskim, żeby dowiedzieć się czym jest teoria Gai, o kobiecej ścieżce rozwoju bez garnituru i co Ty możesz robić na rzecz zrównoważonego rozwoju.
Organizacja More in Common od lat zajmuje się społeczną percepcją zmian klimatu. Bada lęki i nadzieje, oczekiwania i obawy. Pochyla się nad językiem, jakim o zmianach klimatu mówią aktywiści, eksperci, politycy i przede wszystkim zwykłe Polki i Polacy. Owocem tej pracy jest strona Fokus na Klimat.
Znajdziecie na niej najważniejsze dane z badań przeprowadzonych More in Common na przestrzeni ostatnich lat . Na ich podstawie zidentyfikowali najważniejsze bariery skutecznej komunikacji klimatycznej oraz stworzyli wskazówki, jak je pokonywać w duchu troski o dobro wspólne.
„- W Sudanie trwa największy obecnie kryzys humanitarny na świecie. Jego skala oraz liczba osób potrzebujących pomocy znacznie przekracza to, z czym mamy do czynienia w przypadku wojny w Ukrainie i w Strefie Gazy. To duży kraj, który de facto się rozpadł. (…)
– Obserwowałem wiele kryzysu humanitarnych, ale tak ogromnej dysproporcji pomiędzy cierpieniem i potrzebami a dostępną pomocą jeszcze nie widziałem. Do kliniki mobilnej PCPM na końcu szlaku ucieczki uchodźców trafiają ludzie, którzy przebyli 300-400 kilometrów przez busz, w dużej mierze pieszo. Po drodze prawie każda kobieta zmaga się z napadami i groźbą gwałtu. Uchodźcy z Sudanu docierają do nas z niczym, nawet nie mają tobołków – jedynie ubranie na sobie. (…)
Nie tylko PCPM, ale także inne organizacje nie mają funduszy, aby rodzinom uchodźców zapewnić choćby kosztującą 40 dolarów plandekę chroniącą przed deszczem, zaś rodzin potrzebujących takich plandek są tysiące.”
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Wakacyjny tydzień złożony z przygotowań do sierpniowych webinarów o social impakcie, miłego spotkania z dwójką moich mentees – Zoią i Michałem, pierwszego zbioru pomidorów z mojej balkonowej uprawy oraz pierwszego posiedzenia Rady Szkoły Liderów nowej kadencji minął szybko. Szykuje się też pewien pomocowy projekt na LinkedInie, o którym mam nadzieję będę mogła Wam wkrótce więcej napisać :)
A dzisiaj proponuję Wam wywiad z Thomasem Pikettym w Krytyce Politycznej, oczywiście o nierównościach, ale także w kontekście klimatycznym, sprawdźcie w Barometrze Humanitarnym Lekarzy bez Granic co Polki i Polacy myślą o pomaganiu, przeczytajcie apel organizacji społecznych i ekologicznych w sprawie offsetów węglowych oraz wesprzyjcie dzielne osoby z Ostatniego Pokolenia domagające się taniego i dostępnego transportu publicznego.
„Dobrze, ale jest też tak, że nierówności w globalizacji czasem grają na korzyść państw średniaków, jak Polska, albo klas średnich i niższych państw zamożnych. To też dotyczy klimatu. Polacy niekoniecznie rozumieją, dlaczego mają odpowiadać – jako część „Północy” – za wyzysk kolonialny i emisje przemysłu Anglii czy Francji.
Pomiędzy krajami Północy i Południa zachodzi wielka nierówność w historycznej odpowiedzialności i ponoszonych dziś kosztach. Z tym że równie ogromne nierówności występują wewnątrz krajów. Na przykład w państwach członkowskich Unii Europejskiej wiemy, że musimy ograniczyć emisje związków węgla, ale w rzeczywistości przeciętny przedstawiciel biedniejszej połowy europejskiego społeczeństwa emituje 4–5 ton ekwiwalentu CO2 rocznie.
To tyle, co średnia dla świata, na głowę. Choć na przykład w USA to jakieś 16 ton.
To wciąż sporo – te 4–5 ton na głowę, trzeba to zbić do trzech czy dwóch ton w nadchodzących dekadach – ale jednak wcale niedaleko do naszego wspólnego celu na 2050 rok. Natomiast górne 10 procent społeczeństwa europejskiego emituje średnio 25–30 ton per capita, a górne 1 procent aż 100–120 ton per capita, tyle, co górne 10 procent w USA. A tymczasem ta „dolna” połowa społeczeństwa w Polsce czy Francji słyszy: „Musicie znacznie zmniejszyć emisje”, osiągniemy duży proporcjonalny spadek, zapłacicie wielki podatek węglowy, podatki za energię…
No i co wtedy?
Pół Europy, jak to usłyszy, włoży żółte kamizelki. Biedniejsze 50 procent powie: owszem, może my powinniśmy coś zmienić, ale zacznijcie od opodatkowania „góry”, od tych, co emitują po te 100 ton per capita. Jeśli więc drastycznie się nie ograniczy nierówności w poszczególnych krajach, nie pojawi się rozwiązanie kryzysu klimatycznego.
Zainteresowanie sytuacją humanitarną na świecie zadeklarowało dwie trzecie Polaków i Polek (67 proc.). Najwyższe deklarowane zainteresowanie odnotowano wśród osób powyżej 60 roku życia (75 proc.) i osób z wykształceniem wyższym (74 proc.). Najmniej zainteresowani okazali się zabiegani trzydziestolatkowie (58 proc.).
I tak jestem pod wrażeniem tych 15% osób, które słyszały o Rohingjach!
grafika Barometr Humanitarny
Kto powinien reagować na kryzysy?
W pomoc poszkodowanym w kryzysach humanitarnych powinien angażować się również biznes. Oczekiwanie takie potwierdziło dwie trzecie badanych (66 proc., w tym 33 proc. w sposób zdecydowany). Takie same oczekiwania, choć wyrażane mniej zdecydowanie (odpowiednio 66 proc wskazań ogółem, w tym 23 proc. zdecydowanych) ankietowani mają wobec państwa polskiego.
Ankietowani najmniejszą rolę w reagowaniu na kryzysy humanitarne widzą dla osób indywidualnych, które w tym kontekście wskazała ponad połowa badanych – 56 proc.
Te dane to ciekaw źródło wiedzy dla osób pracujących w organizacjach humanitarnych.
Nauka mówi jasno – offsety węglowe nie są dobrym instrumentem zwalczania zmian klimatycznych. Ponad 80 organizacji społecznych i ekologicznych podpisało list otwarty domagając się od organizacji ustalających cele klimatyczne trzymanie się wytycznych naukowych.
Jest to oczywiście następstwem decyzji Science Target Based Initiative (SBTi), która w kwietniu poinformowała, że zamierza dopuścić używanie kredytów węglowych w raportowaniu Celu 3 redukcji emisji.
„First, it is essential to understand that offsetting, at best, does not reduce the concentration of GHGs in the atmosphere, it simply moves emission reductions from one place to another. The logic of offsetting is built on the idea that one entity gets to keep emitting . For this reason, offsetting often ends up providing the social license for high-emitting activities to continue while reinforcing past injustices.
For instance, fossil fuel companies have claimed to be reducing emissions by investing in planting trees while increasing their production of coal, oil and gas .
Peer-reviewed studies and reports show that corporate net-zero strategies regularly rely on carbon credits to meet emission reduction targets. In other words, if the use of carbon offset credits is allowed to meet emission reduction targets, there is a strong risk that the mitigation hierarchy is not followed, regardless of rhetorical pleas to prioritize reductions. (…)
We call for scientific, ambitious, equitable, robust, credible and transparent rules around carbon accounting and corporate climate target setting. Voluntary and regulatory frameworks on climate transition planning must exclude offsetting.”
Ostatnie Pokolenie to ruch obywatelskiego oporu, który żąda dostępnego i taniego publicznego transportu dla wszystkich Polek i Polaków.
Być może niektóre czytające newsletter osoby nie zgadzają się z formą działań jaką jest blokowanie dróg i mostów w Warszawie (chociaż trwają najczęściej kilka do kilkunastu minut mniej niż korki przy okazji jakiegokolwiek wypadku), ale Ostatnie Pokolenie wykorzystało już inne metody wpływania na rządzących, jak dotąd bezskutecznie. Ja podziwiam te osoby za jasny cel, odwagę i bezkompromisowość.
Wiem, że lepiej czują wagę zagrożenia klimatycznego, a jednocześnie jasno mówią czego oczekują od władz (1. Przesunięcia 100% środków z nowych autostrad na lokalny transport publiczny, 2. Jednego biletu miesięcznego za 50zł na transport regionalny w PL) i nie boją się używać narzędzi nieposłuszeństwa obywatelskiego.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
A dzisiaj polecam Leksykon Dobrego Języka, który pomaga unikać krzywdzących i wykluczających określeń w codziennych rozmowach, e-book ESG future ready, wyniki najnowszego Barometru Humanitarnego oraz udział w kursie online Changemaking w praktyce.
W ramach kampanii IKEA „Zmieniamy narrację” ukazał się Leksykon Dobrego Języka – publikacja stworzona we współpracy z siedmioma organizacjami pozarządowymi: Stowarzyszeniem Mudita, Kampanią Przeciw Homofobii, Fundacją Ocalenie, Fundacją W Stronę Dialogu, Salam Lab, Krajowym Instytutem Gospodarki Senioralnej oraz Stowarzyszeniem Nomada.
Leksykon to narzędzie, które pomaga nam wszystkim unikać krzywdzących i wykluczających określeń w codziennych rozmowach.
W publikacji poruszany jest temat języka dot. osób z doświadczeniem uchodźczym, osób LGBT+, osób z niepełnosprawnościami, osób starszych i młodszych, mniejszości narodowych i etnicznych, a także mikroagresji.
Za e-bookiem „ESG future ready – zrównoważona przyszłość” stoją Anna Jankowiak, mentorka i Zuzanna Czernicka, uczestniczka programu #HerStory organizowanego przez Girls Future Ready.
W publikacji znajdziecie wiele artykułów poświęconych m.in. greenwashingowi, pracy w ESG, równości płci czy też zielonym obligacjom.
To dobrze, że takie projekty powstają i trzymam kciuki, żeby publikacja dotarła do osób, które zastanawiają się nad wyborem pracy w obszarze zrównoważonego rozwoju.
„Barometr Humanitarny” to cykliczne badania opinii, jakie Lekarze bez Granic prowadzą w Polsce na temat zaangażowania w pomaganie innym. Tegoroczna edycja została zrealizowana przez agencję badawczą Opinia24 na reprezentatywnej grupie dorosłych Polaków i Polek.
W badaniu aż 85 proc. ankietowanych zadeklarowało, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy choć raz zaangażowało się w aktywność dobroczynną. Jest to wynik bardzo zbliżony do zeszłorocznego (87 proc.), kiedy badanie pokazało skokowy wzrost aktywności pomocowej (o 30 punktów procentowych względem wcześniejszego roku), w związku z eskalacją wojny w Ukrainie.
Respondentki i respondenci spytani o cele społeczne, jakie gotowi byliby wesprzeć własnymi pieniędzmi, najczęściej wskazywali na „walkę z głodem i niedożywieniem”, „zdrowie i leczenie” oraz „pomoc ludziom z krajów dotkniętych katastrofami naturalnymi”. Cele te wskazało odpowiednio 79, 77 i 74 proc. badanych.
Pytani o motywację do pomagania osoby najczęściej wskazują na ogólne zasady etyczne. Aż 61 proc. ankietowanych zgadza się ze stwierdzeniem, że „ludzie powinni sobie pomagać i dzielić się ze sobą”. Ponad połowa (54 proc.) liczy na wzajemność („wierzę, że dobro wraca – może kiedyś ktoś pomoże mi”). 37 proc. odwołuje się do wychowania.
Tylko jedna czwarta pomagających (26 proc.) przyznaje, że pomaganie daje satysfakcję, a zaledwie co dziesiąta osoba (10 proc.) robi to ze względu na dobrą sytuację finansową.
Kurs został stworzony w oparciu o wiedzę Ashoki oraz doświadczenia przedsiębiorczyń społecznych z doświadczeniem migracji takich jak Myroslava Keryk (Ukraiński Dom / Український Дім) i Khedi Alieva (Kobiety Wędrowne). Dzięki temu dostarcza konkretnych narzędzi i strategii, które możesz zastosować w praktyce.
Dowiedz się, jak changemakerki z doświadczeniem migracji skutecznie budują wpływ społeczny i zmieniają systemy i co Ty mozesz zrobić w swojej firmie lub organizacji.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Wiosna już oficjalna, a ja nagrałam wywiad na blog Sektora 3.0 (już wkrótce online), spacerowałam z moją mentee Natalią w czasie Global Mentoring Walk organizowanego przez Vital Voices Poland pod wodzą wspaniałej Eli Raczkowskiej 🙏 Udało mi się też dotrzeć na spotkanie pewnego klubu książkowego, w którym dyskutowali_łyśmy o książce „Poza królewstwo” Yaa Gyasi.
A dzisiaj polecam Wam wywiad z prof. Malinowskim o klimacie, książkę „Afryka to nie państwo”, raport o uchodźcach i uchodźczyniach ukraińskich na polskim rynku pracy oraz Akademię Antydyskryminacyjną PAHu.
„Media są strasznie winne (w sprawie społecznych reakcji na temat zmian klimatu). Ich główną misją jest dziś zarabianie pieniędzy, a informowanie”.
„Stereotypizujemy Chiny, a to kraj wpatrzony w naukę o wiele bardziej niż Polska”. „Chińczyk jeszcze generuje mniej CO2, niż Polak”.
A z tym recyklingiem, to wcale nie jest tak, jak piszą.
To fragmenty wywiadu dr Macieja Kaweckiego z przewodniczącym komitetu ds. kryzysu klimatycznego i dyrektorem Instytutu Geofizyki UW prof. Szymonem Malinowskim.
„Afryka – kontynent pięćdziesięciu czterech państw, ponad dwóch tysięcy języków i miliarda czterystu milionów ludzi. Kontynent, który jest traktowany i określany, jakby był jednym krajem, pozbawionym niuansów i przeklętym na zawsze przez panujące w nim skrajne ubóstwo.”
Autor jest Nigeryjczykiem, który wyemigrował do Wielkiej Brytanii i w bardzo ciekawy sposób pokazuje nam swoją perspektywę historii, pomocy humanitarnej, kwestii zwrotu zrabowanych dzieł sztuki, itd. Pokazuje wiele ciekawostek o historii i kolonialnej przeszłości kilkunastu państw w Afryce:
„Biali Ludzie w Khaki zebrali się w śnieżne popołudnie 15 listopada 1884 roku na konferencji w Berlinie, gdzie zasiedli pod wielką mapą. (…)
Do końca konferencji czternastu jej uczestników projektowało przyszłość kontynentu, która pozwoli czternastu dalekim, obcym krajom zaspokajać swoje wyrafinowane potrzeby dzięki najcenniejszym afrykańskim surowcom, utrzymując przy tym lokalne społeczności w szczęściu przez rozwijanie ich – a jakże – nierozwiniętych umysłów za pomocą Biblii, uśmiechu i broni palnej.” (…)
„Metody, za pomocą których ten kontynent został zagrabiony, były nikczemne i skrajnie nieuczciwe”. (…)
„To, że los Afrykanów nie powinien być zostawiony w rękach Afrykanów, było dla Zachodu oczywistą strategią od początku, i prawie nic się w tej materii nie zmieniło przez jakieś sto czterdzieści lat.”
„Niefortunnie się stało, że państwa afrykańskie zostały porozbijane na różne grupy przez potęgi kolonialne – powiedział nigeryjski premier Tafawa Balewa w 1963 roku. – W niektórych wypadkach plemiona znalazły się w czterech różnych państwach. Możesz znaleźć kawałek w Gwinei, kawałek w Mali, kawałek w Sierra Leone i być może kawałek w Liberii. To nie jest nasza wina”
czy geografii:
„Lagos jest trzy razy większy niż Johannesburg i Nairobi, dwa razy większy niż Kair i mógłby przyjąć ponad dwudziestokrotność populacji Namibii. Ghana to liczebnie wielki naród – gdyby jednak przerzucić całą ghańską ludność w obszar metropolitalny Lagosu, nikt by tego nie zauważył.”
„Dwie trzecie afrykańskich państw w ten czy inny sposób musiało walczyć o swój ostateczny kształt i o to, co w rzeczywistości stanowi, że są państwem.”
Ciekawym wątkiem jest opis kampanii charytatywnych lat 80-tych (Live Aid, Band Aid) i postawach wielu artystów_ek i muzyków:
„Jednak ten pęd do hojności został łatwo zinstrumentalizowany i użyty do złych celów – a można było tego uniknąć, gdyby ruchy filantropijne zaufały zdolności szerokich rzesz publiczności do poradzenia sobie z bardziej zawiłymi prawdami, jakkolwiek poplątanymi, przez spokojniejsze zastanowienie się nad tym, jak najlepiej można pomóc.” (…)
„Złota era kampanii znormalizowała postrzeganie Afryki jako sponiewieranej i będącej w chronicznej potrzebie części świata.”
oraz działania lokalnej ugandyjskiej organizacji NWS (No White Saviors) – żadnych białych zbawców.
Cały rozdział poświęcony jest kwestiom zagrabionych dzieł sztuki i rozmowach o ich zwrocie, zwłaszcza w perspektywie otwarcie w 2025 roku muzeum w Benin City, które będzie się nazywać Edo Museum of West African Art (MOWAA):
„Dziewięćdziesiąt procent kulturalnej spuścizny Afryki zostało wywiezione poza kontynent podczas ery kolonialnej z tego samego powodu, dla którego dziś jest trzymana na wystawach. Te przedmioty są wspaniałe i mają nadzwyczajną wartość, a ich obecność w konkretnych państwach czyni te państwa bogatszymi. (…)
„Zabieranie tysięcy przedmiotów z kolonii pozbawia obywateli byłej kolonii dostępu do ich własnej historii, kultury, kreatywności i duchowości ich przodków”.
W książce znajdziecie też kilka historii o mniej znanych dyktatorach, sukcesach Rwandy czy Botswany, wątek filmowy, sportowy, kulinarny, kobiecy, klimatyczny, reakcję krajów i rządów na COVID, itd.
Jedyne co niestety miejscami szwankuje to polskie tłumaczenie…
„65 proc. uchodźców wojennych, którzy przybyli do Polski z Ukrainy, pracuje. Aktualny wskaźnik zatrudnienia jest obecnie najwyższy wśród państw Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Z badań przeprowadzonych przez Polski Instytut Ekonomiczny wynika, że uchodźcy ukraińscy mierzą się z różnymi wyzwaniami na polskim rynku pracy i niekiedy doświadczają nierównego traktowania.”
grafika PIE
W kilku badanych branżach niewymagających specjalistycznych kwalifikacji pracodawcy rzadziej odpowiadają na CV nadesłane przez Ukrainki w porównaniu do tych wysłanych przez Polki. Różnica blisko 30 proc. stanowi sygnał potencjalnej dyskryminacji na wstępnym etapie rekrutacji.
42% wynosił odsetek uchodźców wojennych, którzy w 2022 r. pracowali w Polsce poniżej swoich kwalifikacji.
Akademia Antydyskryminacyjna autorstwa Kaliny Kabat i Polskiej Akcji Humanitarnej powstała z przekonania, że osoby pracujące w sektorze humanitarnym powinny być szczególnie wrażliwe na grupy mniejszościowe, wykluczane, pomijane, dyskryminowane, by w czasach kryzysu widzieć je, słuchać ich i wspierać je.
10 ekspertów i ekspertek będzie rozmawiać m.in. o: 1. Tożsamości osób pracujących w sektorze humanitarnym i jej wpływie na działania – Joanna Pankowska. 2. Romofobii w warunkach pokoju i wojny – Agnieszka Caban 3. Islamofobii – Monika Bobako 4. Dyskryminacji ze względu na kolor skóry w kontekstach humanitarnych – Elmi Abdi 5. Genderowych wyzwaniach w obliczu kryzysu humanitarnego – Natali Skoczylas 6. Pracy humanitarnej z osobami LGBTQI + -Sarian Jarosz 7. O konsekwencjach zaniedbywania różnorodnych potrzeb – Celina Kretkowska-Adamowicz 8. O niepełnosprawności w odpowiedzi humanitarnej a Olg Knapik (Wojdyńska) 9. O języku inkluzywnym – Dr Margaret Amaka Ohia-Nowak 10. (Nie)etycznych obrazach – Rafał Grzelewski
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
W ostatnim tygodniu z ciekawością wysłuchałam rozmowy ambasadora Marka Brzezińskiego z Neilem Bushem (m.in. komplementujących wzajemnie swoich ojców) podczas ciekawej konferencji Centrum Wolontariatu i Points of Lights, nagrałam podcast z Jackiem, omówiłam nagranie kolejnego z Dobrusią, dzieliłam się z bankiem wiedzą podczas webinaru o różnorodności i uczestniczyłam w bardzo ciekawym formacie ImPREZKi bez spiny (dzięki Van Anh i Kamil!). Rok Drewnianego Smok zapowiada się dobrze :)
A dzisiaj proponuję Wam wywiady z dwiema wspaniałymi kobietami-aktywistkami, lekturę 30 strategii gospodarki obiegu zamkniętego dla biznesu, raport o odpowiedzi polskich organizacji społecznych na kryzysy humanitarne oraz plebiscyt Liderki Równości.
Ostatnio często rozmawiam z osobami, których aktywizm zaczął się wiele lat temu o tym, jak czują się po kilkunastu czy kilkudziesięciu latach. Czy jest to rola na zawsze? Sposób życia? A może da się też zmieniać świat nie będąc aktywistą_tką?
Przeczytajcie dwa ciekawe wywiady z kobietami, które miałam okazję poznać przy okazji jakichś działań społecznych, obserwuję i bardzo im kibicuję!
„Doświadczenie aktywistyczne ma potężne znaczenie w moim życiu. Działałam w wielu obszarach, mogłabym je długo wymieniać, bo od 15. urodzin minęło już sporo czasu. Dużo mi to dało. Nauczyło kierowania zespołem, nieromantycznego i nierewolucyjnego ogarniania Excela (śmiech) i rozliczania projektów. Ale działania aktywistyczne są przede wszystkim dobrą lekcją pokory, bo żeby coś zrobić na dużą skalę, potrzebne są fundusze, a ich zdobywanie zwykle łączy się z niewdzięczną pracą, którą trzeba wykonać. I nauką pokory w kontekście osób, którym się pomaga.
Bardzo szybko zorientowałam się, że, po pierwsze, pomaga się osobom, które sobie tego życzą, nic na siłę, a po drugie – nie można niczego oczekiwać. Nie można działać, żeby coś z tego mieć, na przykład poczuć cudzą wdzięczność albo usłyszeć słowo „dziękuję”. Zazwyczaj tego nie ma. Częściej są pretensje, nie peany. Trzeba się nauczyć, że robimy to po to, żeby pomóc ludziom i schować ego do kieszeni, bo bardzo łatwo można się zniechęcić. Przecież różnego rodzaju akcje pomocowe to studnia bez dna, to praca, która się nie kończy. Trzeba mieć strategię wobec takiego działania.”
„– Nie planowałam ratowania planety. Nie przyszło mi nawet do głowy, że mogłyby powstać grupy osób podkręconych ideą ocalania rzeczy w innych miastach niż Warszawa. Wyobrażałam sobie, że sens ma jedynie ocalanie tego, co można uznać za zabytkowe albo chociaż vintage. Bo dzięki temu, po pierwsze, nie doprowadzamy do uszczuplenia dóbr kultury kraju, po drugie, ocalamy wartościowe rzeczy, z których można jeszcze korzystać, przed zmarnowaniem. A co nam daje niewyrzucenie do śmieci pary starych butów? Słoiczka z napoczętym kremem, który komuś nie spasował? Kołowrotka dla chomika? Słoików, obrusików, kolorowych szmatek? Kości z obiadu wreszcie?
Nie miałam czasu na namysł ani strategiczne planowanie, bo goniłam. Praca, dom, dzieci, Śmieciarka. I tak codziennie.”
Proponowane 30 strategii dla biznesu dotyczyć mogą każdej firmy, a podział na poszczególne etapy łańcucha wartości od projektowania, poprzez zakupy, produkcję, dystrybucję, logistykę i transport po koniec cyklu pokazują jak kompleksowa zmiana musi nastąpić na rynku, aby ten nowy model gospodarowania mógł realnie funkcjonować. W ten sposób autorzy i autorki podkreślają, że transformacja GOZ dotyczy wszystkich zespołów w firmie i wymaga strategicznej zmiany na wielu polach i poziomach.
5. „Projektowanie cyrkularnych materiałów
STRATEGIA ZAKŁADA PROJEKTOWANIE Z UWZGLĘDNIENIEM CELÓW ROZWOJU ZRÓWNOWAŻONEGO NIE TYLKO CAŁYCH PRODUKTÓW I USŁUG, ALE TAKŻE SAMYCH MATERIAŁÓW, KTÓRE SĄ WYKORZYSTYWANE W PRODUKCJI.
Nowe, cyrkularne podejście do projektowania zarówno towarów konsumpcyjnych, jak i produktów zaawansowanych może wymagać nie tylko innowacji inżynieryjnych w zakresie konstrukcji, ale także wdrożenia bezpieczniejszych i łatwiejszych do recyklingu materiałów. Materiały cyrkularne muszą być zaprojektowane tak, aby umożliwić całkowity ich recykling lub regenerację surowców, a także zaistnienie strategii syntezy wolnej od toksycznych produktów ubocznych.
Chociaż takie działania obejmują inżynierię towarów generowanych z inteligentnych zespołów komponentów, łatwiejszych do demontażu i rozdzielenia, potrzebne są nowe możliwości np. odejścia od planowanego starzenie się produktów w kierunku starzenia wyzwalanego, w wyniku którego materiały mogą ulegać degradacji na żądanie.”
Rok temu, w raporcie „Polska Szkoła Pomagania”, podsumowującym działania organizacji społecznych w odpowiedzi na konsekwencje inwazji Rosji na Ukrainę, wybrzmiewała potrzeba współpracy i mobilizacji.
Konsorcjum Migracyjne publikuje kontynuację, czyli raport zatytułowany „Gdzie teraz jesteśmy”, w którym potrzeba współpracy wciąż jest silnie podkreślana, lecz potrzebę mobilizacji zastępuje potrzeba odciążenia i odpoczynku.
„Raport stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, gdzie lokalne organizacje sektora społecznego są po ponad dwóch latach pracy – często ponad siły – w nieznanym wcześniej szerokim kontekście kryzysu humanitarnego. Czego to doświadczenie je nauczyło o ich możliwościach, potrzebach i wzajemnym zaufaniu? Po okresie kurczenia się przestrzeni obywatelskiej i antymigranckiej retoryki lat 2016-2023, dwóch latach podwójnego standardu humanitarnego na obu wschodnich granicach UE z Białorusią i Ukrainą, kilku miesiącach od zmiany rządu i w obliczu strategii wyjścia organizacji międzynarodowych z Polski – jest okazja, by przyjrzeć oczekiwaniom i doświadczeniom, i zapytać: czy jest coś, co można byłoby zrobić lepiej?”
Plebiscyt 16 Liderek Równości organizowany przez Kongres Kobiet i Ambasadę Brytyjską ma na celu przede wszystkim docenienie i promowanie lokalnych liderek działających na rzecz osiągnięcia szeroko rozumianej równości płci w ich społecznościach.
Organizatorki i organizatorzy szukają kobiet, które wyróżniają się w swoich lokalnych społecznościach poprzez zaangażowanie w działania mające na celu osiągnięcie równouprawnienia płci. Do aplikowania zachęcają kandydatki ze wszystkich środowisk, działających niezależnie lub w ramach organizacji o ugruntowanej pozycji. Z każdego województwa w Polsce zostanie wybrana jedna laureatka.
Dodatkowo w ramach plebiscytu przyznana zostanie również nagroda dla trzech Liderek Równego Biznesu z całej Polski. Jest ona skierowana do kobiet, które prowadzą własną firmę (małe lub średnie przedsiębiorstwo) i swoją działalnością wspierają inne kobiety lub lokalną społeczność poprzez m.in. wprowadzenie dobrych praktyk i polityk zapewniających równość płac, szans i awansu czy też prowadzenie przedsiębiorstw społecznych.
Jesteś Liderką Równości? Znasz Liderkę Równości? Zgłoszenia do 20 lutego.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Nie byłam na wykładzie Sama Altmana, przygotowujemy kolejną edycję raportu Startupy Pozytywnego Wpływu, a moja córka pisze dzisiaj egzamin 8-klasistki. Chociaż dostała się już do liceum, to trzymam za Nią kciuki i myślę nad napisaniem artykułu „Jak przeżyć 8-klasę i nie zwariować?”, czytali_łybyście? ;) bo mam dużo edukacyjnych przemyśleń z tego roku.
Dzisiaj polecam wnioski z Barometru Humanitarnego, rozważania o jakości raportów zrównoważonego rozwoju polskich firm, wywiad z siostrą Chmielewską oraz kurs online dla osób chcących zmieniać świat.
Gotowość do wspierania różnych celów społecznych, również własnymi pieniędzmi, zadeklarowało aż 94 proc. respondentek i respondentów.
Najpowszechniej akceptowanym celem pomocy jest „walka z głodem i niedożywieniem”, którą gotowe jest wesprzeć aż 81 proc. Polek i Polaków. Niewiele niższą akceptacją cieszą się „zdrowie i leczenie”, „pomoc krajom dotkniętym katastrofami naturalnymi” i ogólnie „pomoc humanitarna”.
grafika Barometr Humanitarny
„Badacze wyróżnili kilka stylów pomagania. —Prawie jedną trzecią pomagających (28 proc.), szczególnie mniej zamożnych, charakteryzuje styl impulsywny, polegający głównie na udziale w okazjonalnych zbiórkach ulicznych. Na drugim biegunie znajduje się styl aktywistyczny. Obejmuje on jedynie 4 proc. badanych i charakteryzuje się łączeniem różnych form zaangażowania w pomoc, od wsparcia finansowego po udział w wolontariacie — wyjaśnia Jan Herbst, dyrektor ds. jakości badań Fundacji Stocznia, jeden z koordynatorów badania.
Styl bezgotówkowy, charakteryzujący jedną czwartą badanych (25 proc.), polega głównie na odpisach 1 proc. podatku i darowiznach rzeczowych. Ten najczęściej prezentują mieszkańcy dużych miast (aż 35 proc. warszawiaków). Mieszkańcy mniejszych miejscowości i osoby starsze częściej odnajdują się w stylu kanapowym (obejmującym 17 proc. populacji) i wysyłaniu SMS-ów charytatywnych.”
Czy wraz z ilością raportów zrównoważonego rozwoju polepsza się ich jakość? W artykule dr Magdaleny Krukowskiej w Forbesie znajdziecie odpowiedź:
„Dyrektywa o raportowaniu ESG, czyli Corporate Sustainability Reporting Directive, która weszła w życie w styczniu tego roku, znacznie rozszerzyła obowiązki sprawozdawcze dotyczące wpływu przedsiębiorstw na ludzi i środowisko. Wprawdzie pierwsza grupa zobowiązanych firm będzie musiała złożyć swoje pierwsze raporty w zakresie zrównoważonego rozwoju dopiero za 2024 rok, ale już wcześniej część największych spółek musiała raportować pewne dane niefinansowe. Inne robiły to dobrowolnie. I, jak wynika z badań, jakość tych danych pozostawia wiele do życzenia. Raporty ESG spółek z WIG20 pod względem przejrzystości i zgromadzonych informacji zajmują przedostatnie miejsce w rankingu Global ESG Monitor (GEM) badającym przejrzystość danych ESG (środowiskowych, społecznych i ładu korporacyjnego) prezentowanych przez korporacje na całym świecie.”
Autorka zastanawia się także nad jakością raportowania celów klimatycznych oraz oceny istotności wpływu działań firm na ludzi i środowisko:
„Z Global ESG Monitor wynika, że wszystkie badane spółki monitorują swoje główne źródła emisji dwutlenku węgla oraz raportują emisję gazów cieplarnianych. Jednak jedna czwarta spółek z WIG20 nie podaje celów i terminów redukcji tych emisji, a w ich strategiach zrównoważonego rozwoju często brakuje szczegółów, w jaki sposób miałyby te cele zrealizować. Również w przypadku oceny istotności wpływu biznesu na otoczenie jest to bardziej ćwiczenie niż narzędzie strategiczne. 80 proc. spółek z WIG20 informuje wprawdzie o przeprowadzeniu takiej analizy, to niewiele jest informacji na temat znaczenia i wpływu interesariuszy na funkcjonowanie spółki.”
Wywiady z siostrą Chmielewską są zawsze ciekawe i dające do myślenia, bo to jest mądra kobieta. W tym w Tygodniku Powszechnym mówi m.in. o miłości, sytuacji opiekunów osób z niepełnosprawnościami i paleniu papierosów ;)
„Coraz głośniej mówi się o zasadzie „najpierw mieszkanie”: pomagamy osobom w kryzysie bezdomności, przyznając im po prostu własne lokum, zamiast koszarowania w placówce. W innych krajach to się podobno sprawdza.
Pomagam od lat i wiem, że wszystko zależy od człowieka. Wśród naszych bezdomnych mieszkańców są tacy, którzy na początkowym etapie na pewno by sobie sami w mieszkaniu nie poradzili. Na przykład zapiliby się bez placówkowego reżimu na śmierć. Ale bywa też, że ktoś po jakimś czasie przebywania w placówce dostaje mieszkanie i normalnie, niezależnie funkcjonuje. Bo przez ten czas oderwał się od życia na ulicy, nauczył się pracy, współdziałania, zdrowych relacji, nabył nowe nawyki.
Mieliśmy w Zochcinie pana, który wyszedł z więzienia, potem trafił do nas, a później dostał mieszkanie socjalne. Po jakimś czasie przychodzi i mówi: „Ja tego nie chcę, siostro. Nie zniosę samotności”. Alkoholik, poradziłam mu, żeby zatrzymał mieszkanie i jeździł tam co jakiś czas, ale żeby pracował i pomieszkiwał u nas.
Chcesz zmieniać świat? Zdobądź nowe umiejętności na kursie online „Make Change Happen”, organizowanym przez The Open University i Oxfam. Kurs zaczyna się 19 czerwca, można się już zapisywać. Jest darmowy przez czas trwania, opłata jest jeśli chce się oficjalny dyplom oraz nielimitowany dostęp do materiałów.
Jak przekonują organizatorzy:
„If we want to make lasting social and political change we must understand power dynamics, systems and influencing strategies that can shift the status quo. This free to access course will help you understand the context of the issues you’re passionate about and your existing sources of power and influence.
You’ll be guided by examples of successful international movements and community action, and connect with changemakers worldwide. Ultimately, you’ll finish this course with the skills you need to spot and act upon opportunities, and contribute to the change you want to see in your community and the world.”
To z kim będą się wspólnie uczyć? :)
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Chociaż moje serce nadal jest w Paryżu (może wkrótce w cyklu książkowym przygotuję Wam trochę francuskich poleceń), a ja nadal na urlopie rzeczywistość warszawska już wzywa i w skrzynce czeka zaproszenie ambasady USA na wystąpienia prezydenta Bidena w Arkadach Kubickiego.
A dzisiaj proponuję Wam poradnik dla dziennikarzy i dziennikarek o tym jak pisać o klimacie – publikacja przydatna też dla innych osób, kilka cennych źródeł wiedzy o raportowaniu CSR/ESG/zrównoważonego rozwoju oraz podcast o sytuacji w Turcji po trzęsieniu ziemi. A może chcielibyście bądź chciałybyście wrócić na studia? Nowe, spółdzielcze MBA prowadzi rekrutację do końca lutego.
„Rzetelna informacja może łagodzić niepokój. Choć realia i perspektywy kryzysu klimatycznego są fatalne, to jednocześnie mamy narzędzia, by hamować zmiany klimatu i łagodzić ich skutki. Komunikowanie o tych rozwiązaniach jest kluczowe. Odnawialne źródła energii, zielony transport czy ekologiczne rolnictwo – materiały o tej tematyce nie tylko odgrywają ważną rolę w informowaniu o kryzysie klimatycznym, lecz także są popularne wśród naszych odbiorców i spotykają się z pozytywną reakcją.”
Dzięki dyrektywie CSRD raportowanie zrównoważonego rozwoju ma swoje 5 minut i cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Co oczywiście jest dobre, bo do tej pory była to raczej wąska tematyka grona osób zajmujących się CSR/ESG.
Powyższy filmik autorstwa świetnej ekspertki Elaine Cohen jest przeznaczony dla osób początkujących, jeśli szukacie bardziej specjalistycznej wiedzy polecam:
Turcja walczy ze skutkami największego trzęsienia ziemi od ponad 80 lat. Po 10 dniach od katastrofy szacuje się, że zginęło ponad 41 000 osób, a dziesiątki tysięcy zostało rannych. W odcinku odwiedzamy kilka miejscowości znajdujących się w epicentrum tego wydarzenia, by porozmawiać z ratownikami pracującymi na miejscu i osobami, które odczuwają skutki trzęsienia ziemi, oraz zastanawiamy się, jak to wydarzenie wpłynie na tegoroczne wybory parlamentarne i prezydenckie.
Zarządzanie spółdzielniami przyszłości to praktyczny program dla liderów cyfrowej i zrównoważonej transformacji społeczno-gospodarczej. Wybierz Spółdzielcze MBA, aby zdobyć wiedzę i kompetencje niezbędne dla tworzenia i prowadzenia spółdzielni rozwojowych opartych o nowe technologie. Partnerem kierunku na Collegium Civitas jest CoopTech Hub (jak może pamiętacie to jeden z wyróżnionych startupów pozytywnego wpływu).
grafika CoopTech Hub
Podczas studiów poznasz zagadnienia z obszarów ekonomii społecznej, zarządzania przedsiębiorstwem społecznym, cyfryzacji gospodarki oraz rozwoju lokalnego. Zdobędziesz przydatne Ci umiejętności animacji społeczności i projektowania modeli biznesowych. Od ekspertów i ekspertek dowiesz się, jak odbudować lokalny dobrobyt i wysoką jakość życia, podążając za trendami technologicznymi i społecznymi.
Studia przeznaczone są dla lokalnych działaczy i działaczek, przedsiębiorczyń i przedsiębiorców społecznych, liderów i liderek organizacji pozarządowych, urzędników i polityczek samorządowych, osób chcących rozwijać karierę menadżerską i każdego kto pragnie łączyć działalność gospodarczą z realizacją misji społecznej.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Innowacje społeczne, polityka, odpowiedzialny biznes, organizacje pozarządowe, przywództwo kobiet, fundraising, to tylko niektóre tematy 3 wartościowych artykułów i 1 akcji, do których zachęcam i którymi dzielę się z Wami co tydzień.
