To kolejny piękny przyrodniczo tydzień, niestety kwitnieniem bzów na początku kwietnia równolegle z wiśniami nie należy się cieszyć. W dumą i radością rozpoczęłam kolejną kadencję w Radzie Programowej Centrum Nauki Kopernik, przygotowujemy szkolenie dla NGOsów chcących złożyć projekty w konkursie Effie Polska, a syn moich przyjaciół świętował 18-tkę (udanej dorosłości, Jasiek!).
Dzisiaj lektura obowiązkowa, czyli Raport Odpowiedzialny biznes w Polsce. Dobre praktyki wydawany od 22 lat przez Forum Odpowiedzialnego Biznesu, refleksja nad stanem demokracji w najliczniejszym roku wyborczym, klimatyczny pozew szwajcarskich seniorek oraz akcja Cash for rent, czyli wynajem mieszkania dla osób z doświadczeniem uchodźczym.
Oczywiście nie jestem obiektywna, jeśli chodzi o Raport Odpowiedzialny biznes w Polsce dobre praktyki” Forum Odpowiedzialnego Biznesu, bo przecież będąc prezeską FOBu co roku go prezentowałam (a kolor paznokci był dopasowany do koloru okładki autorstwa Olgi Figurskiej ;) aż żałuję, że nie ma wersji papierowej). Właśnie wróciłam z tegorocznych Targów Idei ESG, gdzie miał swój debiut i cieszę się, że frekwencja pokazała jak ważne (także towarzysko!) jest to wydarzenie i publikacja, zwłaszcza w natłoku ESGowych spotkań i konferencji.
A w samym Raporcie zaprezentowano 1046 praktyk realizowanych przez 266 firm. Dobre praktyki zostały tradycyjnie podzielone na 7 obszarów, zgodnie z normą ISO 26000, najwięcej jak zwykle, zgłoszono w obszarze zaangażowania społecznego – 418, nieco awansował obszar praw człowieka – 54 dobre praktyki, o dziwo najmniej, bo 32 jest dobrych praktyk w obszarze ładu organizacyjnego.
Nowością w 22. raportu była możliwość przypisania praktyki do poszczególnych ESRS. Najliczniejszą grupę stanowią działania związane z ESRS S1 – Właśni pracownicy (207 dobrych praktyk), następnie ESRS S3 – Społeczności dotknięte (163 dobre praktyki) oraz ESRS E1 – Zmiana klimatu (84 dobre praktyki).
Praktyki zgłoszone do raportu są opisane także pod kątem kontrybucji do realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ. Najczęściej są to działania dotyczące Celu 3 Dobre zdrowie i jakość życia (221 dobrych praktyk), Celu 12 Odpowiedzialna konsumpcja i produkcja (218 dobrych praktyk) i Celu 4 Dobra jakość edukacji (214 dobrych praktyk). Najrzadziej wskazywanymi są: Cel 2 Zero głodu (13 dobrych praktyk), Cel 16 Pokój, sprawiedliwość i silne instytucje (12 dobrych praktyk) oraz Cel 14 Życie pod wodą (3 dobre praktyki). Mój „ulubiony” Cel 5 Równość płci to w tym roku 42 praktyki – zaraz siadam do lektury!
Raport FOBu nadal jest najszerszym i najbardziej wiarygodnym przeglądem odpowiedzialnych działań firm w Polsce, a także najlepszym źródłem informacji i porównań branżowych. Gratuluję Marii Krawczyńskiej – Kaczmarek i całemu zespołowi FOBu, że Raport trzyma poziom, bo pamiętam jaki ogrom pracy za tym stoi!
A Wam polecam lekturę artykułów eksperckich, dobrych praktyk, przeglądu najświeższych badań i publikacji z obszaru CSR/ESG.
Kiedy przeczytałam, żerok 2024 jest największym rokiem wyborczym w historii naszego globu, w którym będzie głosować ponad połowa ludzkości, czyli około 4,2 miliarda ludzi, w 76 krajach zrobiło to na mnie wrażenie!
„Heroldowie zmierzchu demokracji liberalnej uważają, że zostanie ona zastąpiona czymś zupełnie innym: w jednych krajach dyktaturą wojskową, w innych orwellowskim totalitaryzmem. Obywatele nie będą się przeciw nim buntować, ponieważ władza posłuży się względnie łagodnym despotyzmem, a podstawowe potrzeby społeczne będą zaspokajane. W wielu miejscach mogą być organizowane jako atrapa demokracji wybory powszechne, gdzieniegdzie nawet z udziałem licencjonowanej opozycji.
Ta ponura wizja już teraz jest rzeczywistością przynajmniej w kilku krajach świata. Co zrobić, by nie rozpełzła się na wszystkie pozostałe? „Ci z nas, którzy zainwestowali w globalną odnowę demokracji, muszą pomóc społeczeństwom w rozwiązaniu problemów gospodarczych, wykorzystywanych przez siły antydemokratyczne. Musimy przenieść walkę o demokrację do sfery cyfrowej, tak jak zrobiły to autokracje i dostosować nasz zestaw narzędzi, aby sprostać nie tylko już rozpoznanym wyzwaniom, ale także tym nadchodzącym” – pisze w Foreign Affairs Samantha Power, szefowa U.S. Agency for International Development i była ambasador USA w ONZ.”
Zawsze kiedy spacerowałam wokół jeziora Genewskiego w Montreux, myślałam sobie jakby to było być szwajcarską emerytką ;) Po wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 9 kwietnia jeszcze bardziej podziwiam szwajcarskie seniorki, o ich pozwie przeczytacie w artykule Krzysztofa Story w Tygodniku Powszechnym:
„Sprawa od początku była wyjątkowa, choćby z uwagi na strony procesu. Na ławie oskarżonych: Szwajcaria, naprzeciwko: ponad dwa tysiące kobiet z grupy KlimaSeniorinnen (Seniorki dla Klimatu). Wykazały one, w jaki sposób ocieplający się klimat narusza ich prawa człowieka – m.in. przez to, że jako seniorki są najbardziej narażone na śmierć podczas coraz częstszych i dłuższych fal upałów w Europie.
Sąd przyznał im rację. To akurat nic niezwykłego – związek ekstremalnych temperatur ze zmianami klimatycznymi i ich wpływ na nasze zdrowie jest dość podstawową wiedzą naukową. Przełomowe jest za to wskazanie całego państwa jako winnego. ETPC stwierdził, że Szwajcaria nie stworzyła wystarczająco dobrej strategii ograniczania emisji i przeciwdziałania skutkom katastrofy klimatycznej, do czego zobowiązała się choćby (podobnie jak większość świata) podpisując porozumienie paryskie z 2015 roku.”
Program „Cash for Rent”, to program, w ramach którego organizacje pomagają w finansowaniu wynajmu mieszkań przez okres do 6 miesięcy. Ma na celu wsparcie osób, które otrzymały ochronę międzynarodową, ale nadal oczekują na wsparcie w ramach pomocy integracyjnej (IPI).
Caseworkerka będzie wspierała osoby w poszukiwaniu zatrudnienia, tak aby po okresie finansowania mogły się usamodzielnić i same opłacać czynsz. Organizacje chcą, aby uchodźcy i uchodźczynie mieli dostęp do godnej przestrzeni życiowej i mieli szansę mieszkać w komfortowych warunkach.
Skontaktuj się mailowo pod adresem: cashforrent@forummigracyjne.org
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Tydzień, w którym przypadają: 90.rocznica urodziny Jacka Kuronia i 92. rocznica urodzin prof. Bronisława Geremka, a ja wróciłam do spacerów mentoringowych i świętowałam obronę doktoratu mojej koleżanki.
Dzisiaj proponuję Wam społeczną innowację dla starszych kobiet przetestowaną w Rybniku, najnowsze fakty o bezwarunkowym dochodzie podstawowym w wywiadzie z dr Maciej Szlinder, prezesem Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego, Inspirownik o efektywnych kampaniach społecznych oraz Bazę Historii Kobiet.
Ta innowacja społeczna skradła moje serce i myślę sobie jak bardzo zmieniłaby życie wielu starszych kobiet, gdyby udało się skalować ją w kolejnych miastach. A o idei cohousing rozmawiałam też z wieloma moimi koleżankami i jest to naprawdę kusząca propozycja.
„Ten rybnicki eksperyment miał potrwać „do pierwszej kłótni”, a trwa już prawie dwa lata. Trzy seniorki z Rybnika zamieszkały razem w wyremontowanym lokalu komunalnym. Pomysł powstał, by wspierać wdowy, które mają problem z utrzymaniem domów. Ich mieszkania i domy często bywają zbyt duże dla jednej osoby, nieocieplone, ogrzewane kopciuchami, „kozami” i najgorszej jakości paliwem. Wspólne mieszkanie odpowiada również na inne potrzeby.
Seniorki z Rybnika zdecydowały się zostawić swoje poprzednie zimne domy, godząc się na wspólne zamieszkanie. Ich nowy lokal jest przystosowany do osób poruszających się na wózku, ma dwuosobowe pokoje, wspólny salon oraz w pełni wyposażoną łazienkę i kuchnię. Mieszkanie jest ogrzewane gazem. (…)
To nie tylko walka z ubóstwem energetycznym, ale również zapobieganie samotności i wyeliminowanie poczucia opuszczenia. Seniorki są ze sobą także bardzo zżyte. Dwa lata temu jeszcze się nie znały. Dziś nazywają się wręcz siostrami.”
Przyznaję, że lubię śledzić temat bezwarunkowego dochodu podstawowego (UBI). Kolejne pilotaże w różnych krajach świata przynoszą nowe wnioski, kolejne osoby przekonują się jak ważne jest to narzędzie. Ciekawie opowiada o tym dr Maciej Szlinder, prezes Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego w wywiadzie z Anną Kalitą:
„Najbardziej zaskakującym efektem indyjskiego eksperymentu była zmiana relacji społecznych. W tym patriarchalnym społeczeństwie w biednej rodzinie pierwszy do jedzenia siadał zawsze mężczyzna, następnie jego synowie a dopiero na końcu kobieta oraz córki. Bezwarunkowy dochód podstawowy wywrócił ten stolik. Kobieta nie tylko zyskała własne, regularne źródło dochodu, a więc uniezależniła się od męża, ale też to ona dysponowała środkami, które wypłacano dla dzieci. Mężczyzna otrzymywał swoje 200 rupii. Ona – swoje 200 plus 100 na każde z dzieci. Kobiety zaczęły na równi z mężczyznami podejmować decyzje dotyczące finansów w swoich gospodarstwach domowych, ale też częściej pojawiały się na zgromadzeniach, gdzie decydowano o sprawach wiosek i częściej zabierały na nich głos. Stały się pełnoprawnymi podmiotami politycznymi!
A ponieważ badacze obserwowali efekty eksperymentu również po jego zakończeniu, wiemy, że są trwałe. Nastąpiły przemiany w świadomości.
Pomysł wprowadzenia bezwarunkowego dochodu podstawowego na terenie całego kraju jest w Indiach wciąż dyskutowany.”
Wspaniała inicjatywa, której bardzo kibicuję, czyli powstające Muzeum Historii Kobiet przypomina dlaczego warto wiedzieć więcej o bohaterkach z przeszłości ich życiu i dokonaniach.
Czy wiesz, że:
tylko 4% postaci w podręcznikach to kobiety
tylko 3% ulic nosi imię kobiety
tylko 10 % szkół w Polsce ma patronkę?
grafika Muzeum Historii Kobiet
Poznaj Bazę Historii Kobiet, która pomoże Ci nie tylko zrozumieć oraz docenić siłę i determinację kobiet przestrzeni wieków, ale w ogóle zrozumieć historię ludzkości. Znajdziesz tam wiele ciekawych materiałów dydaktycznych, scenariuszy lekcji, itp.
Polecam nie tylko w marcu!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
W tym tygodniu bardzo ciekawie było brać udział w rozmowach rekrutacyjnych do 32. Szkoły Liderów i Liderek Politycznych, to zawsze okazja do spotkania zaangażowanych osób z całej Polski! Wzięłam też udział w ciekawej konferencji Humanitarian Xchange, a w szkole mojej córki z okazji Dnia Kariery prowadziłam panel z posłankami Dorotą Łobodą (KO) i Aleksandrą Leo (Trzecia Droga) o tym czy warto robić karierę w polityce (a przy okazji dowiedziałam się kim chciały być w liceum ;).
Dzisiaj polityka też będzie obecna na blogu – zapraszam Was do zapoznania się z raportem Gender Solutions i Instytutu Spraw Publicznych o kobietach w ostatnich wyborach parlamentarnych, polecam artykuł o tym czy producenci plastiku kłamią, wywiad z Kazmimierzem Wierzbickim, prezesem firmy Trefl oraz dokument o Alexieju Navalnym.
Na ten raport bardzo czekałam, bo chociaż od wielu lat śledzę udział kobiet w polityce i robię własne podsumowania powyborcze, to Instytut Spraw Publicznych, we współpracy z Gender Solution, prowadził bardzo profesjonalny monitoring kampanii i wyborów pod kątem partycypacji wyborczej kobiet. Sprawdzono liczbę kandydatek w poszczególnych komitetach, ich miejsca na listach wyborczych oraz obecność tematów odnoszących się do spraw kobiet w przekazie publicznym podczas kampanii.
Raport „Kobiety w polityce krajowej. Strategie partii politycznych w wyborach parlamentarnych 2023” autorstwa Małgorzaty Druciarek, Małgorzaty Kopka-Piątek, Aleksandry Niżyńskiej, Izabeli Przybysz i Dariusza Przybysza to bardzo dużo wiedzy o układaniu list, budowaniu strategii wyborczych i wewnętrznych regułach i zwyczajach politycznych. Dowiemy się m.in. czy 29.3% kobiet w Sejmie i 19% kobiet w Senacie to mniej czy więcej niż w poprzednich kadencjach i dlaczego Pakt Senacki był podwójnie trudny.
„Reprezentantki Koalicji Obywatelskiej mówiły z kolei, że z ich perspektywy ta kampania była specyficzna nie tylko ze względu na silny aspekt kobiecy, ale też oparcie całej strategii komunikacyjnej na Donaldzie Tusku. „Kobiety pojawiały się przede wszystkim jako support na scenie, no może poza Moniką Wielichowską widoczną na każdej konwencji, a na równi z Tuskiem. To miało na celu pokazanie, że oprócz lidera są też kobiety w KO.” Podczas Marszu Miliona Serc 1 października, zainaugurowanego przez Donalda Tuska, liderzy partii wielokrotnie podkreślali konieczność ochrony praw kobiet i zachęcali kobiety do pójścia na wybory. Rafał Trzaskowski z PO mówił, „Chcemy Polski, w której to kobieta decyduje o swoim zdrowiu i życiu.” Jednak wśród wypowiedzi inaugurujących Marsz na siedem osób przemawiała tylko jedna kobieta.” (…)
„Z kolei patrząc na największą zmianę na scenie politycznej, która dokona- ła się w stosunku do praw reprodukcyjnych, to Koalicja Obywatelska wybija się na pierwszy plan. Jeśli chodzi o podejście do liberalizacji aborcji, to właśnie KO dokonało największego zwrotu w porównaniu z dyskursem z pierw- szej dekady XXI wieku. PO jako partia będąca liderem komitetu koalicyjnego, choć ma wśród swoich członków osoby o poglądach bardziej konserwatyw- nych, „miała wyniki badań [pokazujące, że wyborcy chcą liberalizacji ustawy antyaborcyjnej – przyp. AN] i zdecydowała się na taką zmianę. Dodatko- wo na plus było otwarcie się na nowy elektorat, bo przez długi czas PO była bardziej konserwatywna niż jej wyborcy.”
Jest już dostępny zapis panelu i spotkania prezentującego raport. Polecam całą publikację, łącznie z zawartymi w nim rekomendacjami badaczek zarówno dla partii, jak i organizacji pozarządowych.
„The Guardian” opublikował artykuł, z którego wynika, że producenci tworzyw sztucznych od ponad 30 lat wiedzą, że recykling nie jest ekonomicznie ani technicznie wykonalnym rozwiązaniem problemu zarządzania odpadami plastikowymi. Jednakże, jak wynika z nowego raportu, to nie powstrzymało ich od promowania go.
„Firmy kłamały” – powiedział Richard Wiles, prezydent grupy ds. odpowiedzialności za paliwa kopalne, Center for Climate Integrity (CCI), które opublikowało ten raport. „Nadszedł czas, aby żądać od nich odpowiedzialności za spowodowane szkody.”
„The industry has long known that plastics recycling is not economically or practically viable, the report shows. An internal 1986 report from the trade association the Vinyl Institute noted that “recycling cannot be considered a permanent solid waste solution [to plastics], as it merely prolongs the time until an item is disposed of”.
In 1989, the founding director of the Vinyl Institute told attendees of a trade conference: “Recycling cannot go on indefinitely, and does not solve the solid waste problem.”
Przyznaję się, że nie znałam postaci, Kazimierza Wierzbickiego, założyciela firmy Trefl produkującej. A sądząc z wywiadu blisko jest Mu do idei odpowiedzialności w biznesie i pozytywnego wpływu.
„Pan firmę rozwijał w latach 90. To czasy turbokapitalizmu, dzisiejszych tabelek w Excelu, zwolnień i redukcji. Pan nie pasuje do tamtych czasów.
Tak jak mówiłem, ja nie do końca czuję się takim biznesmenem z krwi i kości. Ja jestem raczej propagatorem wartości. Mam korzenie nauczycielskie, dziadek zakładał szkoły na Kaszubach. Genów się człowiek nie wyprze.
Koszykówki też się pan nie wyparł. Cały czas ją pan sponsoruje.
Tak, od lat. Tej mojej pasji też nie mogę się wyprzeć. Wiele firm przez ostatnie lata wycofało się ze sponsorowania sportu w Trójmieście. Ja nie odpuszczam. Działamy jednak w Treflu też mocno charytatywnie. Wojna w Ukrainie to prawdziwy dramat, byliśmy jedną z pierwszych firm w Polsce, która zareagowała i ruszyła z pomocą. Prowadzimy działania w hospicjach, domach dziecka, szkołach. Organizujemy też zajęcia dla dzieci. Jak mam pieniądze to, przecież muszę się tym dzielić. Prawda?”
Aleksiej Navalny nie żyje, ale Jego opór i walka z reżimem Putina warte są pamiętania. Obejrzyj dokument „Navalny” z 2022 roku nagrodzony na kilku festiwalach filmowych, żeby lepiej zrozumieć idee opozycjonisty.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
W zeszłym tygodniu ukazała się lista Forbes Women „24 kobiety, które warto obserwować w 2024 roku„, a ja miałam okazję po raz kolejny wyszukiwać i głosować na wspaniałe kobiety, które inspirują i motywują swoimi działaniami. Brałam też udział w pierwszym spotkaniu bardzo ważnego procesu dotyczącego tożsamości i wartości fundacji Szkoła Liderów, która w tym roku obchodzi swoje 30-lecie.
A dzisiaj proponuję Wam: analizę o różnorodności w branży kreatywnej, artykuł o ESG dla sektora małych i średnich firm, raport o zmieniającym się biznesie oraz PoMOCnik z dobrymi praktykami działań na rzecz dzieci i młodzieży.
Forum Odpowiedzialnego Biznesu wydało kolejną analizę tematyczną, tym razem poświęconą różnorodności w branży kreatywnej. Z publikacji można dowiedzieć się m.in.:
Jaką rolę odgrywa branża kreatywna w kontekście budowania włączających, otwartych na różnorodność miejsc pracy?
Czy rozwiązania funkcjonujące w tej branży sprzyjają pracownikom_com tworzyć “lepsze opowieści”?
Jaką odpowiedzialność za to ponosi branża kreatywna, a gdzie zaczyna się odpowiedzialność jej klientów i partnerów biznesowych?
„Wyniki badania Global DEI Census 2023 wyraźnie wskazują na pozytywne i negatywne trendy, które silnie wpływają na reputację branży. SAR obserwuje te zjawiska i ich skutki od lat, a należą do nich m.in.: • niehigieniczna kultura pracy, która silnie wpływa na odporność ludzi – co wyraźnie dało się odczuć w trakcie pandemii covid-19; • różnice (luki) pokoleniowe. Obecnie wymagają one skupienia większej uwagi na korzyściach płynących z różnorodności i umiejętnościach zarządzania różnorodnością tkwiącą w ludziach, w miejsce krytykowania postaw młodych ludzi, których sami wychowaliśmy; • brak pomysłu na budowanie kultury pracy z naciskiem na kulturę komunikacji, szacunku i rozwoju, która jest przyjazna dla tzw. Zetek – młodych, którzy za chwilę będą stanowili gros składu naszych zespołów; • pewna „wadliwa” umowa społeczna, która prowadzi do niehigienicznych i nieetycznych zachowań w projektach, nieodpowiedzialnych oczekiwań co do czasu i formy pracy między zleceniodawcą a zleceniobiorcą.”
Cenną inicjatywą branży są grupy robocze, w których brałam udział, pracujące nad różnymi aspektami ESG, które przedstawią swoje wnioski podczas Okrągłego Stołu ESG, 28 lutego. Jeszcze można się zapisać :)
Dla małych i średnich firm tematyka ESG wciąż jest odległa. Według badania Polskiego Stowarzyszenia ESG, Instytutu Badań Rynkowych i Społecznych IBRiS oraz Quality Watch „Koszty i wyzwania ESG” 53% polskich firm nigdy nie słyszało o ESG.Połowa z badanych małych i średnich przedsiębiorstw uważa, że rola ESG pozostanie na niezmienionym poziomie, a 17%, że będzie maleć.
„Krajowa Izba Gospodarcza szacuje, że 37 000 przedsiębiorstw otrzyma od swoich kontrahentów zapytania dot. ESG w latach 2023 – 2024. W latach 2025 – 2026 (czyli w chwili obowiązku raportowania przez przedsiębiorstwa finansowe, spółki giełdowe oraz duże firmy) kolejne 99 000 firm otrzyma zapytania o kwestie zrównoważonego rozwoju.
Ponadto Komisja Europejska pracuje obecnie nad Dyrektywą należytej staranności przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (Corporate Sustainability Due Diligeance Directive CSDD*). Dyrektywa CSDD będzie komplementarna wobec Dyrektywy CSRD i skupi się na wprowadzeniu obowiązku należytej staranności w obszarach poszanowania praw człowieka, wpływu na środowisko przedsiębiorstw nie tylko w odniesieniu do działań własnych firmy, ale także w łańcuchu dostaw. Nawet jeśli małe i średnie firmy nie będą objęte obowiązkiem wynikającym z dyrektywy CSDD to jej zapisy pośrednio wymuszą zmiany w działalności małych i średnich przedsiębiorstw, w kwestii stosowania zasad należytej staranności w temacie poszanowania praw człowieka i ochrony środowiska.”
Artykuł Sylwii Jedyńskiej może przydać się osobom z małych i średnich firm, spoza bańki, które dopiero odkrywają skrót ESG i jego wpływ na ich biznes.
„Biznes na rzecz zmiany 2024” jest czwartym wydaniem w cyklu raportów podsumowujących całoroczną aktywność społeczności skupionej w programie Climate Leadership, do której mam też przyjemność należeć. Wśród artykułów tworzących publikację, znajdziesz teksty ekspertów i ekspertek Climate Leadership reprezentujących zróżnicowane obszary wiedzy.
Raport zawiera wnikliwe omówienia trendów ESG jako odpowiedzi biznesu na najbardziej aktualne wyzwania środowiskowe i klimatyczne, a także deklaracje klimatyczne i opisy wdrożonych już działań przedstawione w ramach dobrych praktyk firm-uczestników Programu. Od gospodarowania odpadami, przez tworzywa sztuczne i bioróżnorodność do greenwashingu i raportowania ESG.
pracy z dziećmi, które mają problemy w nauce i doświadczają wykluczenia,
edukacji outdoorowa,
samoregulacji i samokontroli,
treningu umiejętności społecznych,
rozwoju psychospołecznego
Każdy z projektów opisanych w publikacji “PoMOCnik. Dobre praktyki wspierania dzieci i młodzieży” został przeprowadzony i przeanalizowany. Organizacje, których projekty wybrano do opisania w publikacji, nie tylko korzystały z wiedzy wewnętrznych i zewnętrznych ekspertów i ekspertek, ale i przetestowały swoje działania, a potem zebrały opinie wśród dzieci, młodzieży i edukatorów.
PoMOCnik to naprawdę trenerski skarb z wieloma praktycznymi materiałami, które można używać lub przekazywać dalej. Korzystajcie!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Żeby spożytkować moją kambodżańską przygodę, przygotowałam dla Was zestaw lektur, filmów i podcastów, które warto przeczytać i obejrzeć przed podróżą do Kambodży. W weekend prowadziłam zajęcia z zarządzania różnorodnością dla kolejnej grupy studentów i studentek – tym razem na kierunku Compliance Manager w Uczelni Łazarskiego – nasze dyksusje jak zwykle były bardzo żywe i gorące! Nowe i ciekawe projekty w toku i z pewnością będę Was o nich informować.
A dzisiaj proponuję Wam lekturę raportu o szansach i ryzykach ESG, podręcznik o klimacie, wywiad o równości i kobietach na rynku pracy oraz nabór do Szkoły Liderów i Liderek Politycznych.
Polskie Stowarzyszenie ESG wydało nowy raport „Szanse i ryzyka”, polecam Wam lekturę całości. Mnie zainteresował m.in. wątek gender pay gap, który pokazuje jak wiele edukacji w tym obszarze jest jeszcze potrzeba:
„Gender pay gap nie jest rezonującym tematem – różnica płac w zależności od płci nie jest postrzegana jako realny problem. Głównym argumentem przeciwko idei wyrównywaniu płac jest wskazywanie na większe znaczenie kompetencji niż płci.”
Wybrane komentarze respondentów:
„U nas kluczowym kryterium są kompetencje i zakres obowiązków. Nie da się porównać pracy dwóch osób różnej płci, bo jak określić to, ile każdy potrzebuje czasu na wykonanie tej samej pracy albo jakie są efekty? Co innego na produkcji, tu może da się to wyliczyć i porównać.”
Cytowane komentarze respondentów są dużym atutem tego raportu, bo pokazują prawdziwe obawy i postrzeganie tematu ESG w firmach, które nie są z warszawskiej bańki.
Ciekawym wnioskiem jest też zauważana przez firmy niewystarczająca liczba ekspertów ekspertek z doświadczeniem we wdrożeniach rozwiązań ESG.
Ukazało się nowe wydanie podręcznika „Klimatyczne ABC”. Jest to bezpłatna i przystępnie opracowana publikacja poruszająca różne aspekty związane ze zmianą klimatu – w tym m.in. społeczne i psychologiczne konsekwencje tego procesu.
Klimatyczne ABC to kompendium rzetelnych informacji na temat zmiany klimatu pochodzących z renomowanych źródeł, powstałe z inicjatywy naukowców zatrudnionych na Uniwersytecie Warszawskim. Jego autorzy i autorki są pracownikami i pracowniczkami najważniejszych ośrodków akademickich, ekspertami i ekspertkami w swoich dziedzinach nauki. Efektem ich współpracy jest podręcznik łatwy w lekturze i interdyscyplinarny – tak jak sam problem zmiany klimatu. Poruszane w nim zagadnienia powiązane są z takimi dziedzinami jak: fizyka, chemia, biologia (w tym ekologia), geografia, nauki społeczne, psychologia i wiedza o społeczeństwie.
Książka jest podzielona na cztery części, które przedstawiają mechanizmy (część 1) i przyczyny (część 2) zmiany klimatu, konsekwencje tego procesu dla życia na naszej planecie (część 3) oraz działania, które możemy podjąć, aby zapobiec najbardziej negatywnym skutkom tych zjawisk (część 4).
Wypowiedzi prof. Joanny Tyrowicz śledzę z zainteresowaniem, tym razem polecam Wam wywiad dla Kornblit&Partners, w którym mówi o różnych aspektach równości kobiet i mężczyzn w firmach i na rynku pracy:
„MT: Ile czasu potrzeba żeby zaszła zmiana?
Prof. Joanna Tyrowicz: „Równość płac osiągniemy za 107 lat” ten slogan jest po to, żeby pokazać że jak się nie zbierzemy i czegoś nie zrobimy to na zmianę będziemy czekać bardzo długo, bo zmiana jest procesem bardzo powolnym. Obydwie funkcjonujemy na rynku pracy i obserwujemy że zmiany się dzieją. W dyskusjach o równości, jest wiele liderskich głosów – też męskich co bardzo cenię – że super gdyby tak ludzie się zmienili. Moim zdaniem nie jest tak, że taki proces da się przeprowadzić bez tzw. strat. Czyli nie będę się wychylać, nie uderzę pięścią w stół, nie będę wprowadzać nic na siłę i bez względu na konsekwencje. Bo tego rodzaju fundamentalne zmiany same z siebie nie zachodzą. Jeśli chcemy je przeprowadzić to trzeba się odważyć. Niektórzy na tym polu walki korporacyjnie polegną, ale nie da się zmiany przeprowadzić w sposób łagodny, ponieważ nie wszyscy jej sprzyjają.
MT: Trochę tak jak z dyskusją o parytetach. Niby złe, ale jeśli nie wprowadziłoby się kwot, to zmiana tak szybko by się nie zadziała – jak stało się np. na stanowiskach zarządczych we Francji.
Prof. Joanna Tyrowicz: To temat, który dotyczy bezpośrednio naszych badań w GRAPE. Co to oznacza, że muszą być parytety w spółkach? Najczęściej dotyczy to ciał, które są podobne do rad nadzorczych, bo nikt nie mówi o zarządach. I dotyczy to tylko spółek, które podlegają regulacjom, najczęściej to firmy notowane na giełdzie. Prowadzimy badania dotyczące zdecydowanie szerszej reprezentacji firm w Europie. Mamy niemal dwa miliony firm i z nich 16 tysięcy to podmioty giełdowe. Szczerze? Jak prawo, które w skali Europy obejmie raptem 16 tysięcy firm ma przeprowadzić zmianę w dwóch milionach podmiotów prawnych? Przez przykład? Przecież to jest kropla w morzu. Rozumiem, że budzi to ekscytację, gdy jako firma możemy się pochwalić że mamy 30% kobiet na stanowiskach zarządczych. I rozumiem skąd pomysł, że jeśli na samej górze pojawią się kobiety, to będą promowały inne kobiety. Przeprowadziliśmy badanie, żeby sprawdzić, czy tak faktycznie jest. Jest, ale tylko w spółkach giełdowych, mechanizm trickle-down nie działa szerzej w gospodarce.
Kolejny aspekt jest taki, że wszyscy pokazują średnią liczbę kobiet. Sprawdziliśmy jaki procent firm nie ma żadnej kobiety w żadnym organie. To jest około 70 procent. Więc jeśli mamy zrobić krok do przodu, to powinniśmy mówić o wszystkich firmach. A to już będzie bardzo trudno przeprowadzić. I powinniśmy mówić o tym, że mają być np. minimum jedna czy dwie kobiety, a nie realizować abstrakcyjną wartość procentową.
Nie ma genialnego rozwiązania, które wszystko uleczy. Jeśli środkiem do osiągniecia celu ma być wprowadzenie parytetów, to nie powinien dotyczyć tylko promila firm, bo ewidentnie przykład nie idzie z góry. Zmiana się sama nie wydarzy. Wstrzymywanie równości to nie jest obrona najlepszych, lecz roztaczanie parasola nad średniakami.”
O fundacji Szkoła Liderów pisałam wielokrotnie, bo żadna inna organizacja nie wpłynęła tak bardzo na może życie – zarówno przez to, czego się nauczyłam o liderstwie, jak i wszystkie relacje, kontakty i przyjaźnie tam nawiązane.
Zajęcia z najwyższej klasy trenerami, ekspertami i politykami.
Wiedza i praktyczne narzędzia, które są kluczowe w prowadzeniu działań w sferze publicznej.
Zamknięte spotkania z czołowymi postaciami życia publicznego i politycznego.
Różnorodna grupa szkoleniowa (uczestnicy i uczestniczki o odmiennych poglądach politycznych, z dużych i małych ośrodków, z partii politycznych, ruchów społecznych, NGO, samorządu).
Energia do działania i kontakty, jakich nie daje żaden inny program przywództwa politycznego.
Członkostwo w Sieci Absolwentów i Absolwentek Szkoły Liderów i możliwość dalszego rozwoju i networkingu.
Aplikuj albo przekaż informację osobie, która działa publicznie.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
Witam Cię w Nowym Roku! Od 4 lat piszę dla Ciebie cotygodniowe inspiracje i mam nadzieję, że kolejny rok, który spędzimy razem czytając ciekawe teksty i biorąc udział w ważnych akcjach!
Dzisiaj zapraszam Cię do świata moich książek, zrobiłam podsumowanie czytelnicze roku i polecam (albo odradzam) lektury dotyczące moich ulubionych obszarów i tematów. Zachęcam do sprawdzenia jakie trendy będą w przyszłym roku kształtować fundraising. Proszę też o kilka minut Twojego czasu i wypełnienie ankiety, która pomoże mi ulepszyć #3teksty1akcja. Przypominam o zgłaszaniu dobrych praktyk CSR/ESG do raportu Forum Odpowiedzialnego Biznesu.
Lubię czytać książki. A jeszcze bardziej lubię się nimi dzielić i dyskutować o tych, które mi się podobały, które zrobiły na mnie wrażenie, a które nie pozostawiły za sobą wielkich emocji. Od kilku lat staram się przygotowywać moje czytelnicze podsumowania roku, w 2023 roku moje tematyczne półki to były:
1. Afryka
2. Dziwny jest ten świat
3. Teraz Polska
4. Kobiety
5. Izrael, Żydzi, Zagłada
6. Francja
7. Włochy
8. Internet
9. USA
10. Japonia
11. Kryminały
Daj znać, czy przeczytali_łyśmy jakieś wspólne książki w ubiegłym roku albo co polecasz na 2024 rok!
Styczeń to zwykle czas przyglądania się trendom na Nowy Rok. Dzisiaj przyglądamy się fundraisingowi:
„Gen Z are often referred to as ‘philanthro-kids’ and for good reason! This generation of donors, born between 1997 and 2012, are excited and passionate to support the missions they care most about. More information about this influential generation can be found in the blog post, Generational Giving: Generation Z Giving Trends, Preferences, and Patterns.
One third of Gen Z view their philanthropic support as part of their legacy. This group is known for vetting an organization by looking into their impact reports and online presence. Organizations can connect with this younger demographic of donors by ensuring their donation forms, website, and social media pages are up to date and mobile friendly. Organizations will also want to recruit Gen Z donors to participate in peer-to-peer fundraisers, as mentioned earlier. They are excited to support your organization and fundraise for the causes they care most about.”
Już od 4 lat, co tydzień dzielę się z Tobą wiedzą i inspiracjami, wyszukując ciekawe teksty i wartościowe akcje. Będę wdzięczna, jeśli pomożesz mi ulepszać #3teksty1akcja odpowiadając na kilka pytań. Ankieta jest anonimowa i otwarta do 15 stycznia.
PS. Ankietę pomogły mi zrobić Małgorzata i Agnieszka z Ośrodka Ewaluacji (dziękuję Wam bardzo!), jeśli chcecie coś zbadać albo się czegoś dowiedzieć, ale nie wiecie jakie zadać pytania albo jakiego użyć narzędzia, polecam Wam kontakt z OE!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera!
To ostatni (w tym roku ;) newsletter. Zabieram się do podsumowań i pomysłów na 2024 rok, także dotyczących rozwoju bloga i #3teksty1akcja.
A jeśli w ciągu ostatnich czterech lat czytałeś_aś polecane przeze mnie teksty i akcje, znalazłeś_aś inspirację i uważasz, że były wartościowe – możesz postawić mi kawę :)
Dzisiaj zapraszam do lektury artykułu o markach, które w swojej komunikacji używały greenwashingu, obejrzyj wywiad na portalu NNO i dowiedz się więcej o migracjach, sprawdź kogo rozczarowały rezultaty COP28 i zrób zakupy w nowym, afgańskim sklepie w Warszawie.
W oczekiwaniu na dyrektywę Green Claims warto przyjrzeć się komunikacji marek, które w tym roku zostały przyłapane na „wyzielenionej” komunikacji:
„Apple: Sustainability report cherry-picking blessed by Mother Earth
Octavia Spencer starred as Mother Earth in a video version of Apple’s sustainability report. Critics called it “woke capitalism at peak cringe”. Image: Apple on YouTube
September’s curtain-raiser event for the iPhone 15 was interluded with a video in which Mother Earth, played by Oscar-winning actress Octavia Spencer, critiqued but ultimately blessed Apple’s green credentials. Some praised the five-minute film for injecting a welcome dose of storytelling into the drab world of sustainability reporting, and were impressed by Apple’s track record on clean energy, reforestation, soil protection and plastic reduction. Others pointed out that Apple’s status update – like so many sustainability reports – cherry-picked environmental wins and glossed over the rest.
“Then stop making new phones every year. Make phones upgradable,” an X user tweeted in response to Apple CEO Tim Cook’s post of the video, referring to the concept of planned obsolence that critics say Apple pioneered. “You mass-produce your products in China, one of the world’s biggest polluters,” wrote another.
In an open letter, sustainability consultants Rajul Priyadarshini and Emma Bluck pointed to widely reported human rights and labour issues in Apple’s supply chain, which were not mentioned in the video, and the fact that Apple used the video as a sales pitch – to promote its first “carbon neutral” watch.
Moje ulubione NNO – po stronie odpowiedzialności rozpoczyna nowy cykl edukacyjny na temat migracji. W pierwszym odcinku gościem Elizy Michalik jest Maciej Grześkowiak, prawnik zajmujący się prawami człowieka.
A z wywiadu dowiemy się m.in.:
Kim jest migrant? Kim jest uchodźca?
Dlaczego decydują się na tak niebezpieczny krok jak nielegalne przekraczanie granic?
Co się dzieje dziś z ludźmi, którzy w sposób nielegalny przekraczają granice w Polsce i w Europie?
Czy i dlaczego pomija się obowiązujące procedur dot. ochrony międzynarodowej, procedur azylowych?
Dlaczego boimy się tych ludzi?
Co powinniśmy zrobić jako społeczność międzynarodowa?
Czy istnieją dobre rozwiązania jeśli chodzi o międzynarodowy system ochrony uchodźców?
Co z polityką integracyjną, której Polska dziś nie ma?
Zachęcam Was też do obejrzenia innych wywiadów i przeczytania tekstów na portalu nno.pl – mądre i refleksyjne, pomogą Wam bardziej odpowiedzialnie myśleć o życiu i pracy w 2024 roku.
Jeśli śledzili_łyście relacje z COP28 i jesteście rozczarowani_e jego rezultatami przeczytajcie tę relację Reutersa:
„The enormous gap between what science and justice require and what powerful petro-actors are willing to accept highlights the fundamental inability of COPs to deliver climate action at speed and scale.
The lack of leadership and the inability of our leaders and institutions to deal with the world’s most pressing issues is not limited to climate change. While the COP28 text was being negotiated, the U.S. blocked the United Nations resolution calling for a ceasefire in Gaza.
Our international institutions are caught in a time warp, incapable of managing today’s challenges. They perpetuate deep inequality between nations, enabling the strongest countries to crush weaker ones. This situation was especially evident at COP28 where in the face of cries by small island states for the world to act to protect their very existence, certain countries chose instead to argue over semantics and to insist on an agreement that leaves them in limbo.
Przed Świętami znalazałam na Facebooku Rafała Sieradzkiego informację o otwarciu przez Jalala Nazrabi’ego nowego sklepu z produktami pochodzącymi z Afganistanu – Asia Market, Al. Niepodległości 152.
„Historia Jalala jest smutna jak mnóstwa innych uchodźców z Afganistanu: przyleciał do Polski rządowym samolotem, uciekając przed talibami latem 2021 roku. W Afganistanie groziło mu śmiertelne niebezpieczeństwo, ponieważ pracował wcześniej dla rządu afgańskiego. Niestety – pomoc polskiego rządu skończyła się na samolocie. Po przylocie Jalal wpadł w zwykłe tryby uchodźcze. Spędził miesiące wegetując w ośrodku dla emigrantów, korzystał z pomocy rozmaitych organizacji, aż w końcu trafił do Warszawy. Program w którym się poznaliśmy skończył się jesienią, a Jalal wciąż miał problem ze znalezieniem pracy, która dałaby mu stabilność i pozwoliła utrzymać 6-osobową rodzinę.
Teraz rozkręca sklep mają tam szafran, suszone owoce z Afganistanu, pakistański i turecki ryż, który jest idealny do Kabuli Paliw – narodowego dania Afganistanu.”
Zajrzyjcie, kupcie coś albo pogadajcie z Jalalem!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
PS. Poczytaj inne wpisy na blogu albo zapisz się do newslettera
Końcówka roku to mieszkanka dopinania projektów i świątecznych rozmów z wieloma osobami, których nie widziało się często przez cały rok ;) Dzięki zaproszeniu na spotkanie świąteczne Forum Odpowiedzialnego Biznesu (dziękujemy Marysiu!) spotkali_łyśmy się w gronie „starego” zespołu FOBu, co zawsze jest niezwykle miłe i uświadamia mi jakie miałam szczęście pracując z takimi ludźmi! Wybrałam się też do Częstochowy, żeby nagrodzić zwycięzców i zwyciężczynie w konkursie „Magia wartości – influencerzy dobra”, zadumałam na konferencji o usamodzielniających się wychowankach domów dziecka i wzruszałam podczas gali konkursu Złote Spinacze (o mojej ulubionej nagrodzonej kampanii będzie za tydzień).
Dzisiaj zapraszam Was do eksperckiej refleksji Magdy Radwan-Röhrenschef o wynikach badania umiejętności polskich 15-latków_ek, przeczytajcie raport Fundacji Dobrych Inicjatyw i Ośrodka Ewaluacji o wyzwaniach startu w dorosłość wychowanków instytucjonalnej pieczy zastępczej, dowiedzcie się czym jest ślad węglowy, jak go mierzyć i raportować oraz zróbcie sobie quiz, który pokaże kim możecie zostać w 2040 roku.
Jako matka 15-latki szczególnie uważnie śledziłam tegoroczne wyniki badania PISA, mam też szczęście mieć znajome osoby, które od lat zajmując się edukacją, potrafią je ciekawie interpretować. W wywiadzie dla oko.press Magdalena Radwan-Röhrenschef, prezeska fundacji Dobre Edukacji odpowiada:
„Co cię najbardziej zmroziło w tegorocznych wynikach?
Cios w szczękę? 23 proc. 15-latków i 15-latek w Polsce nie osiąga podstawowego poziomu kompetencji, który jest niezbędny do dorosłego życia. Być może jeszcze zdążą w jakiś sposób to nadrobić, ale na tym etapie edukacji to będzie bardzo trudne. I to naprawdę zatrważające. UNICEF jakiś czas temu opublikował raport dotyczący dobrostanu dzieci i młodzieży. Za jeden z wymiarów dobrostanu uznał minimalny poziom umiejętności. To znaczy, że jeżeli go nie masz, to nie jesteś w stanie brać udziału w rzeczach, które tego wymagają.
Na przykład?
Nie jesteś właśnie w stanie korzystać z internetu bezpiecznie i ze zrozumieniem. Pamiętamy, że cele rozwojowe ONZ mówią o tym, że nie powinniśmy mieć w społeczeństwie więcej niż 15 proc. tych, którzy nie osiągają podstawowego poziomu kompetencji. To poziom, którego nie powinniśmy przekraczać, żeby utrzymać bezpieczeństwo dla społeczeństwa.
Chodzi o odporność na populizm, los demokracji, poziom wykluczenia. Dla Polski te 23 proc. to bardzo zła wiadomość. Plasujemy się poniżej średniej OECD, która wynosi 25 proc.
W Kambodży to jest, dla porównania, 92 proc. I mimo że w globalnym porównaniu nie wypadamy tak źle, najniższe poziomy kompetencji powinny nas martwić. Szczególnie że do tej pory opowiadaliśmy sobie historię, że jesteśmy krajem dobrej nowiny edukacyjnej, wśród najlepszych na świecie i zrobiliśmy największy postęp.
I ta narracja padła w tym sensie, że pogorszyły nam się wyniki i już nie jesteśmy tygrysem PISA. Jesteśmy na poziomie średniaków. Przedstawiciele systemów edukacyjnych, którzy przyjeżdżali do nas przez ostatnią dekadę, żeby się od nas uczyć, teraz nas wyprzedziły. Czyli z tej turystyki wzięły lekcję i ją wykorzystały.
A my nie dość, że nie dowozimy wyników, to na dodatek pogorszyliśmy wskaźniki, które już wcześniej były dużym „ale”. Znacząco spadło poczucie przynależności do szkoły i zadowolenia z życia.”
Czy w Polsce istnieją jeszcze instytucjonalne placówki pieczy zastępczej, zwane potocznie domami dziecka? Tak, jest ich ponad 1300 i mieszka w nich ponad 16 tys. wychowanków_ek. Czy zastanawiałeś_aś się kiedyś co dzieje się z tymi z nich, którzy stają się dorośli i muszą sami_e znaleźć pracę czy mieszkanie?
Średni wiek usamodzielnienia przeciętnego dziecka w Polsce wynosi prawie 29 lat (Eurostat). Tymczasem 18-latki, które nie kontynuują nauki, muszą ponad dekadę wcześniej opuścić dom dziecka i rozpocząć samodzielne życie. Wielu z nich nie ma gdzie mieszkać, aż 40% badanych nie ma stałej pracy, a jedynie 31% opuszczając placówkę otrzymało wsparcie emocjonalne – wynika z Raportu „Start w dorosłość. Sytuacja młodych dorosłych po doświadczeniu życia w instytucjonalnej pieczy zastępczej”. To pierwszy od wielu lat, kompleksowyraport, zrealizowany przez Ośrodek Ewaluacji dla Fundacji Dobrych Inicjatyw. Jaki los czeka dzieci za progiem placówki i co zrobić, aby zapewnić im bezpieczny start w dorosłość?
„Badania pokazały, że wielu wychowanków pieczy zastępczej po opuszczeniu placówki opiekuńczo- wychowawczej wpadnie w tzw. „czarną dziurę”. Jako solidarne społeczeństwo mamy obowiązek naprawić tę sytuację i upomnieć się o dzieci oraz młodzież, które zostały zawiedzione w podstawowej komórce społecznej – we własnej rodzinie. Raport, to dopiero pierwszy krok na drodze do realnej zmiany. Trzeci sektor pozostaje zdeterminowany, by razem wypracować rozwiązania naprawcze dla instytucjonalnej pieczy zastępczej w Polsce – mówi Bartłomiej Jojczyk, prezes Fundacji Dobrych Inicjatyw.
Bardzo się cieszę, że znam twórców i twórczynie tej publikacji i miałam okazję prowadzić konferencję prezentującą ten raport, bo sama dużo się dowiedziałam, poznałam różne organizacje, które wspierają młodych ludzi wychodzących z pieczy zastępczej. Myślę, że jest to bardzo ważny temat społeczny i to taki wymagający współpracy strony rządowej, samorządowej i pozarządowej, bo system ewidentnie jest dziurawy i wiele młodych osób z dużym potencjałem w tej chwili nie ma szans na normalne życie.
Przeczytaj raport i pomyśl jak Twoja firma lub organizacja mogłaby włączyć się w wielką zmianę, której wymaga obszar instytucjonalnej pieczy zastępczej!
Czy Twoja firma liczy swój ślad węglowy? A jeśli tak, to w jakich zakresach? Kalkulacja śladu węglowego, to jeden z gorących tematów ESG, dlatego zebrałam dla Was kilka materiałów, które mogą być przydatne w praktyce:
Projektant sprawiedliwości społecznej? Terapeutka międzygatunkowa? A może rekonstruktor lasów?
Zrób test przygotowany przez ProVeg International i dowiedz się jaką pracę możesz wykonywać w 2040 roku, żeby była dobra dla Ciebie i planety.
Mnie wyszła promotorka zrównoważonego rozwoju, hmmm… ;) bardzo dobra propozycja dla mnie jako emerytki!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
To był kolejny tydzień pełeń inspiracji i pracy. Na konferencji Biedronki wysłuchałam ciekawego wykładu geologa, prof. Scotta Tinkera o energii i zmianach klimatu, na konferencji kończącej projekt Funduszu Pomocowego wreszcie spotkałam się z Kamilą – prezeską Stowarzyszenia Edukacji Krytycznej z Wrocławia i wymieniałyśmy słodko-gorzkie refleksje o funduszach na projekty dla uchodźczyń ukraińskich. Następnie przez 3 dni zajęć uniwersyteckich dzieliłam się swoją wiedzą z obszaru komunikacji i zarządzania różnorodnością, poznając kolejne osoby pełne pasji i chęci zmiany świata i po raz kolejny stwierdziłam, że uwielbiam być wykładowczynią! A wspaniałe spotkanie i wino z przyjaciółmi pozwoliły mi jakoś przeżyć 7-dniowy tydzień pracy ;)
Dzisiaj proponuję Wam artykuł o neuroróżnorodności i chwilę refleksji nad tym czy Wasza firma/organizacja jest przyjazna dla osób neuroatypowych, wspomnienie zmarłego właśnie Henry’ego Kissingera, zagłębienie się w unijne ESRSy i nową publikację „Odkrywając wolontariat”.
Tematyka neuroróżnorodności coraz częściej wkracza do dyskusji o zarządzaniu różnorodnością czy też o odpowiedzialności pracodawców. Warto przeczytać pierwszy raport o neuroróżnorodności w biurze wydany w tym roku przez Skanska wraz z partnerami.
W polecanym dziś artykule Kasi Bieleckiej w serwisie Wyborczej poznajemy z kolei różne historie neuroatypowych pracowników i pracowniczek oraz wyzwania z jakimi się mierzą pracodawcy:
„Osoby w spektrum autyzmu mogą cechować się większą skrupulatnością i dokładnością wykonywania pracy. Osoby z ADHD wpadając w tzw. hiperfocus, mogą niesamowicie intensywnie pracować, zapominając o swoich potrzebach, a osoby z zaburzeniami przetwarzania informacji (np. dyslektycy) nierzadko są bardziej kreatywne niż ich „neurotypowi” współpracownicy.
Czy wobec tego warto tworzyć miejsca pracy dostosowane do potrzeb osób neuroatypowych? Bez wątpienia.
Czy trzeba podkreślać, jak pracodawca może „skorzystać” na neuroróżnorodności? Mam wątpliwości.”
W jednym tygodniu zmarli w Stanach, w wieku 100 lat Henry Kissinger – były Sekretarz Stanu i w wieku 93 lat Sandra Day O’Connoer – pierwsza kobieta, która została sędzią Sądu Najwyższego.
Mam jeszcze ten egzemplarz „Dyplomacji” z autografem Henrego Kissingera, który był kilkanaście lat temu w Polsce i mimo, że w wielu miejscach Jego poglądy i styl działania mi się nie podobały, to jednak był On znaczącą postacią w amerykańskiej i światowej polityce.
Z okazji majowych setnych urodzin bohatera, Podkast amerykański przygotował cały odcinek o Jego życiu i karierze:
„Doktor Kissinger został profesorem nauk politycznych, cenionym, choć niezbyt lubianym przez kolegów – nie ukrywał bowiem, że uważa się za mądrzejszego od innych, a jego ambicje nie ograniczają się jedynie do świata uniwersyteckiego.
Chętnie wypowiadał się publicznie i dzielił swoją wiedzą z każdym, kto tylko chciał go słuchać – zwłaszcza jeśli mógł mu pomóc mu w karierze. Te dwie cechy charakteru, z jednej strony przekonanie o własnej wyjątkowości, z drugiej maniakalna wręcz chęć przypodobania się ludziom wpływowym, zwłaszcza tym, którzy byli wobec niego krytyczni, raz po raz dawały o sobie znać.”
„W ubiegłym roku wydał książkę na temat przywództwa („Leadership: Six Studies in World Strategy”). Opisał sześcioro liderów i powody, dlaczego ich wybrał:
1. Konrad Adenauer, który pokonanym i moralnie zbankrutowanym Niemcom utorował powrót do wspólnoty narodów drogą „strategii pokory”.
2. Charles de Gaulle, który odnowił historyczną wielkość Francji przez „strategię woli”.
3. Richard Nixon, który w czasie zimnej wojny zapewnił Stanom Zjednoczonym przewagę, realizując „strategię równowagi”.
4. Anwar Sadat, który przyniósł Bliskiemu Wschodowi wizję pokoju drogą „strategii transcendencji”.
5. Lee Kuan Yew, który stworzył z Singapuru potężne miasto-państwo przez „strategię doskonałości”.
6. Margaret Thatcher, która odnowiła morale i międzynarodową pozycję Wielkiej Brytanii drogą „strategii przekonania”.
„Henry’ego Kissingera spotykałem wielokrotnie – po raz pierwszy, kiedy zaprosiłem go w 2004 r. na wykład inauguracyjny Akademii Dyplomatycznej MSZ w Belwederze. Miałem też sposobność do rozmów przy okazji różnego typu grup roboczych i paneli organizowanych w Wiedniu i Monachium, w Waszyngtonie, Nowym Jorku i ponownie w Warszawie.
Zapadły mi w pamięć jego myśli o tym, jak bardzo dyplomacja XXI wieku zależy nie tylko od sytuacji wewnętrznej globalnych mocarstw, ale też – co zwróciło moją uwagę – od procesów transformacji państw średnich i małych. Jego przestrogi – oparte na profesjonalnym podejściu i własnych doświadczeniach – podyktowane były troską, aby mocarstwa, które ponoszą szczególną odpowiedzialność za równowagę i bezpieczeństwo międzynarodowe, zachowały poczucie moralnego zobowiązania nie tylko wobec własnego narodu, ale też wobec sojuszników i reszty świata.„
Sam Kissinger w przetłumaczonym przez magazyn Pismo felietonie sprzed kilku lat komentował wyzwania związane z internetem i sztuczną inteligencją:
„Użytkownicy internetu przedkładają pozyskiwanie i przetwarzanie informacji ponad ich kontekstualizację czy też namysł nad ich znaczeniem. Rzadko kiedy oddają się dociekaniom historycznym lub filozoficznym – z reguły pożądają informacji istotnych z punktu widzenia swoich bieżących, praktycznych potrzeb. W ramach owego procesu algorytmy wyszukiwarek zyskują zdolność przewidywania preferencji poszczególnych osób i personalizowania wyników, które następnie udostępniane są innym podmiotom w celach politycznych albo komercyjnych. Prawda staje się kwestią względną, informacja zyskuje prymat nad mądrością.
Media społecznościowe zalewają użytkowników masą opinii, zniechęcając tym samym do introspekcji. Tak naprawdę wielu entuzjastów nowych technologii wykorzystuje sieć, by uniknąć budzącej trwogę samotności. Wskutek tego wszystkiego słabnie hart ducha niezbędny, by podążać własną, osobną drogą, co wszak stanowi istotę kreatywności.
Technologia internetowa wywiera też szczególny wpływ na politykę. Jej zdolność docierania do społecznych mikrogrup zniszczyła dotychczasowy konsensus w kwestii tego, co ważne, bo pozwoliła na przekierowanie uwagi na konkretne, partykularne interesy. Przywódcy polityczni, zasypywani roszczeniami dotyczącymi niszowych problemów, nie mają czasu na odpowiedni namysł, dostrzeżenie szerszego kontekstu, na wypracowanie własnej wizji.”
Już za kilka tygodni około 150 największych spółek giełdowych zacznie zbierać dane do sporządzenia raportu zrównoważonego rozwoju za rok 2024 zgodnego z jednolitymi unijnymi standardami ESRS.
materiał CSRinfo
W prezentacji ekspertek CSRInfo dowiecie się więcej o ESRSach tematycznych, a artykule Mirosława Kachniewskiego, prezesa zarządu Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych w Parkiecie – kilka ciekawostek odnośnie formatów raportowania:
„Otrzymaliśmy do dyspozycji rozbudowany plik Excela, który w 12 arkuszach (osobny arkusz dla każdego ESRS-u z wyjątkiem ESRS 1, który nie zawiera żadnych DR oraz dodatkowy dla bezwzględnie obowiązkowych wymogów ujawnieniowych określonych w ESRS 2) w uporządkowany sposób prezentuje konkretne rodzaje danych wymaganych do realizacji danego wymogu ujawnieniowego.
Każdy punkt danych jest zakotwiczony w konkretnym miejscu (który ESRS, który DR, który paragraf tekstu), nazwany (czego dotyczy konkretna dana), określony jako rodzaj danych (opisowe, tabelaryczne, Tak/Nie, możliwość wyboru z predefiniowanego menu czy też liczbowe ze wskazaniem formatu danych), wskazany, czy wymagany jest przez inne regulacje (SFDR) oraz czy ujawnienie jest obowiązkowe, czy dobrowolne.”
5 grudnia obchodzony jest na świecie Dzień Wolontariusza i Wolontariuszki, pewnie zupełnie przez przypadek ;) znalazłam dziś w skrzynce publikację Małgorzaty Mazur-Łukasiak i Pawła Łukasiaka pt. „Odkrywając wolontariat”.
To 13 rozmów z mądrymi osobami ze świata biznesu i organizacji pozarządowych, które opowiadają o swoich doświadczenia z pomagania i pracy wolontariackiej, ale także o dylematach i wyzwaniach.
Po otwarciu książki rzucił mi się w oko fragment rozmowy z Arturem Nowak-Gocławskim, prezesem Grupy ANG SA, którego bardzo lubię i cenię:
„Naprawdę w ekspresowym tempie zdobywaliśmy nowe umiejętności pomagania. W ciągu mniej niż roku staliśmy się specjalistami od udzielania pomocy humanitarnej, a jednocześnie prowadziliśmy swoją działalność gospodarczą. To jest konsekwencja naszego myślenia o biznesie, który w naszym systemie wartości musi część swojego czasu i środków poświęcać na rzecz dobra wspólnego”.
Jestem pewna, że wszystkie rozmowy będą ciekawe i warte przeczytania!
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Inspiracji z ostatniego tygodnia mam bardzo dużo – spotkanie Rady fundacji Szkoła Liderów z nowym zarządem i nasze wspólne dyskusje i plany rozwoju organizacji, która w przyszłym roku kończy 30 lat! Zajęcie poświęcone różnorodności dla studentów i studentek CSR na Akademii Leona Koźmińskiego (udało mi się podpiąć Maca do uczelnianego projektora i wymagło to tylko dwóch przejściówek ;) ), konferencja Imagination Day (aż się prosi, żeby prezentowany tam case Drwala McDonald’s zanalizować pod kątem sustainability), ekspercka dyskusja o pozyskiwaniu funduszy prywatnych i biznesowych dla organizacji pozarządowych (badanie na ten temat koordynowane PISOPu będzie dostępne w przyszłym roku) czy też wzruszenia i dużo towarzyskich rozmów i spotkań na 17. urodzinach fundacji BNP Paribas. Końcówka roku nie pozwala odpoczywać…
Dzisiaj proponuję Wam podcast o tym, czym jest ESG i po co to firmom, informacje o sojuszu trzech filantropek, żeby zakończyć przymusowe małżeństwa dzieci, zainspirujcie się lokalnymi projektami w Atlasie Dobrych Praktyk i zobaczcie o czym jest nowa kampania IKEA #ZmieniamyNarrację.
Kiedy studenci i studentki pytają mnie jaka jest różnica między CSR i ESG często odsyłam ich do artykułów i podcastów takich jak ten. Magda Andrejczuk, dyrektorka ESG w mBanku (i moja dawna współpracowniczka w FOBie ;) rzeczowo opowiada w podcaście „Sięgaj po więcej” Malwiny Faliszewskiej m.in. o tym jak obecnie kształtuję się i rozwija perspektywa ESG, czy zmiany związane z ESG dotyczą jedynie dużych firm, jak banki i inne instytucje usługowe przyczyniają się do karbonizacji i wpływu na środowisko, w jaki sposób my jako konsumenci i konsumentki możemy dbać o kwestię środowiskowe na co dzień, czy też jak zacząć działać w obszarze ESG?
Każdego roku 12 milionów dziewczynek jest przymusowo wydawanych za mąż zanim skończą 18 lat. Melina French Gates, Amal Clooney i Michelle Obama postanowiły połączyć siły, żeby zakończyć ten proceder. A jeśli takie trzy kobiety coś postanowią, to wierzę, że im się uda!
„After announcing their collaboration to combat child marriage last year, Michelle Obama, Amal Clooney and Melinda French Gates visited Malawi and South Africa together to amplify the work of grassroots organisations focusing on the issue, and to meet girls and women whose lives have been affected.
Mrs Obama’s education-focused organisation, Girls Opportunity Alliance, had already identified that girls around the world were leaving school due to pregnancy and teenage marriage. Mrs Clooney was working to make sure girls in rural communities were aware of their rights, and many of Ms French Gates’s projects had focussed on improving healthcare – including treatment for girls who experience complications after giving birth at a young age.
All are passionate about defending the rights of women and girls, so a coalition seemed like a natural fit.”
Fundacja Batorego, która od 2006 roku prowadzi program Masz Głos wspierający organizacje społeczne i grupy nieformalne, które działają dla swoich lokalnych środowisk.
Właśnie ukazał się Atlas Dobrych Praktyk, który przedstawia 25 historii o zaangażowaniu ludzi w lokalne zmiany. Rewitalizacja boiska w Krośnie, psi wybieg i nowe miejsce do rekreacji w Katowicach, ogród społeczny w Olecku, grupy wspinaczkowe dla dzieci i młodzieży w Krakowie, uratowane stare wierzby w Poznaniu – to tylko niektóre przykłady inicjatyw, które znajdziecie w Atlasie.
Żaden człowiek nie jest „nielegalny”. Nielegalne są czyny, nie ludzie.
IKEA Retail w Polsce rozpoczęła kampanię #ZmieniamyNarracje. Chce inspirować do zmian w sposobie pisania i mówienia o grupach narażonych na wykluczenie, głównie osobach uchodźczych i migrujących, bo język wpływa na nasze postrzeganie i kształtowanie rzeczywistości. W ramach kampanii przeanalizowano ilość publikacji medialnych o osobach uchodźczych, od początku kryzysu na granicy polsko-białoruskiej do dzisiaj, z której wynika m.in., że co 3. publikacja medialna dotyczących osób uchodźczych z Bliskiego Wschodu lub Afganistanu miała wydźwięk negatywny. Udostępniono także Leksykon Dobrego Języka stworzony wspólnie z Fundacją Ocalenie, w którym znajdziecie najczęstsze negatywne pojęcia dotyczące osób uchodźczych i propozycje, jakimi określeniami można je zastąpić oraz Inspirownik – Jak sprawić, by pracownicy z różnych krajów poczuli się u nas jak w domu?
Językiem kreujemy rzeczywistość.
Jeśli poczułaś, poczułeś się zainspirowana_y tym newsletterem i jego treściami, możesz postawić mi kawę :) Pijam i espresso i cappuccino, a latem iced coffee :)
Dziękuję!
PS. Poczytaj inne wpisy na blogualbo zapisz się do newslettera, żeby otrzymywać maila o nowych wpisach.
Wykład? Warsztat? Szkolenie? Moderacja? Wszystko możliwe online. Zobacz jak możemy współpracować.
Innowacje społeczne, polityka, odpowiedzialny biznes, organizacje pozarządowe, przywództwo kobiet, fundraising, to tylko niektóre tematy 3 wartościowych artykułów i 1 akcji, do których zachęcam i którymi dzielę się z Wami co tydzień.
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaDowiedz się więcej
